Η προδοτική συμφωνία του ανθενωτικού ιερατείου 100 χρόνια πριν την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως με τον Σουλτάνο Ορχάν αλλά και ο προδοτικός ρόλος τους εις την Σύνοδο της Φερράρας και της Φλωρεντίας το 1438 -1440

   [η εικόνα προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : www.haberler.com] 
  Ο ορθόδοξος Κλήρος της εποχής της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως κήρυττε, ότι ήταν «θέλημα Θεού» η Πόλη να τουρκέψει, «θεϊκή τιμωρία» και άλλα. Η ορθόδοξη ήθελε την εχθρότητα κατά των Καθολικών ώστε να πέσει η Κωνσταντινούπολη εις τους Τούρκους. Η τραγωδία αυτή συντελέσθηκε από τον άγιο και στυλοβάτη της Ορθοδόξου εκκλησίας, μητροπολίτου Εφέσου, Μάρκου του Ευγενικού.

  Ο Άγγλος συγγραφέας και περιηγητής R. Walpole εις το έργο του «Travels in various
Countries» (Ταξιδεύοντας σε διάφορες χώρες), σελ. 216 για την σχέση της Εκκλησίας με τους Τούρκους γράφει : «Όταν οι ρασοφόροι είδαν την πρόοδο των τουρκικών όπλων στην Ανατολή επί του σουλτάνου Ορχάν  (1.326 μ.Χ.-1.362μ.Χ.) φοβήθηκαν ενδεχόμενη πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, έστειλαν αντιπροσωπία εις την Προύσα, πρωτεύουσα των Τούρκων τότε, με χρηματικό δώρο 14.000 τσεκινίων εις τον σουλτάνο και ζήτησαν, όπως οι κληρικοί συνεχίσουν να έχουν τις θρησκευτικές τους ελευθερίες, την εξουσία επί του λαού και την αποκλειστικότητα του Αγίου Όρους, όταν τα νικηφόρα στρατεύματά τους καταλύσουν την διοίκηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...»  και συνεχίζει ο Walpole : ο Ορχάν δέχθηκε το χρηματικό δώρο και την προδοσία των μοναχών, που παρεδίδοντο σ’ αυτόν εκατό χρόνια προ της αλώσεως της Πόλεως. Ο Σουλτάνος τους έδωσε σχετικό φιρμάνι - έγγραφο, το οποίο υπήρχε εις τις Καρυές κατά την επίσκεψη του Walpole εις την Μακεδονία κατά τις αρχές του 19ου αιώνος.

  Οι δυτικοί οι οποίοι θεωρούσαν χαμένη υπόθεση την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ετοιμάζοντο να αντισταθούν εις την προέλαση των Τούρκων εις την Πολωνία και την Ουγγαρία.

  Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η’ ο Παλαιολόγος ακολουθώντας τον δρόμο του πατέρα του Εμμανουήλ παραχώρησε πολλές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης εις τους Τούρκους. Προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο ελπίζοντας να επιτύχει την βοήθεια των δυτικών και του Πάπα.

   Κατ’ αρχάς συγκάλεσε σύνοδο των αρχιερέων της Ορθοδοξίας, ώστε να ορίσουν τους τοποτηρητές που θα αντιπροσώπευαν την αποστολή εις την Φερράρα της Ιταλίας. Εκεί όπου θα εγίνοντο οι διαπραγματεύσεις με τους δυτικούς για την ένωση των δυο εκκλησιών (ανατολικής – ορθοδόξου και δυτικής - Καθολικών) και ουσιαστικά την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια της ανατολικής όταν θα επιτίθοντο οι Τούρκοι εις την Κωνσταντινούπολη.

  Ο κλήρος συντόμως κατόρθωσε να χωρίσει τον λαό σε ενωτικούς, αυτούς που ήθελαν την Ένωση και την σωτηρία της αυτοκρατορίας και τους ανθενωτικούς, αυτούς που προτιμούσαν την παράδοση τους εις τους Τούρκους. Εγκέφαλος, αρχηγός και δημιουργός της αποστολής των ανθενωτικών Ορθοδόξων ήτο ο μητροπολίτης της Εφέσου, Μάρκος Ευγενικός. Μαζί του ακολουθούσε πλήθος κληρικών διαφόρων βαθμών, μεταξύ αυτών ήτο και ο μετέπειτα οικουμενικός πατριάρχης Γεώργιος Σχολάριος, ο επωνομασθείς Γεννάδιος. Ο Οικουμενικός του Μωάμεθ του Πορθητού.   

  Στην αποστολή είχε φροντίσει ο Παλαιολόγος να υπάρχουν και σπουδαίοι πολιτικοί και πνευματικοί άνδρες της εποχής, όπως ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλήθων ο Γεμιστός, ο μαθητής του και αρχιεπίσκοπος Νικαίας Βησσαρίων, ο αδερφός του Ιωάννου Παλαιολόγος, ο Δημήτριος και πλήθος άλλων. Ο προαναφερόμενος Βησσαρίων υπήρξε ένας από τους βασικούς συντελεστές της ιταλικής και ευρωπαϊκής αναγεννήσεως.

  Όταν την 24η Νοεμβρίου του 1437 αναχώρησε η αποστολή για την Φερράρα από το λιμάνι της Κωνσταντινουπόλεως, μετά από λίγο δυο ισχυρότατοι σεισμοί έπληξαν την Πόλη και την περιοχή του Βοσπόρου. Οι ανθενωτικοί άρχισαν να ομιλούν «ότι κακώς πάνε να συνομιλήσουν γι αυτό και ο θεός τους τιμωρεί».

  Την 8η Φεβρουαρίου του 1438 η αποστολή έφθασε εις την Βενετία, και την 28η αναχώρησαν για την Φερράρα. Απαρτία και των δυο αποστολών υπήρξε την 9η Απριλίου του 1438 όπου και άρχισαν οι εργασίες της Συνόδου με καθυστέρηση περίπου 4 μηνών. Και ενώ αρχικά έβαιναν καλά οι συζητήσεις, μεταξύ Λατίνων και βυζαντινών γρήγορα προέβαλλε η βασική διαφωνία.

Η οποία προκλήθηκε από τον Μάρκο τον Ευγενικό όταν προσκεκλημένος σε ένα γεύμα του Καρδιναλίου Ιουλιανού Τσεζαρίνι εξέφραζε την «άποψη», θα ηδύνατο να επέλθει η ένωση τν εκκλησιών αρκεί ο Πάπας Ευγένιος να δεχθεί ένα υπόμνημά του. σε αυτό το υπόμνημα ετόνιζε ότι όλες οι δυσχέρειες θα υπερνικούντο προς μεγάλη δόξα του Πάπα, εάν αυτός διέταζε αμέσως να αφαιρεθεί από το δυτικό σύμβολο της Πίστεως η περίφημος προσθήκη «Filioque» (και εκ του Υιού) και να καταργηθεί η χρήση των αζύμων κατά την θεία Λειτουργία.

  Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος έλαβε γνώση του υπομνήματος αυτού από τον ίδιο τον Καρδινάλιο Ιουλιανό Τσεζαρίνι, ο οποίος λύσσαξε κυριολεκτικά, διότι παρά τις διαταγές του ένας ιεράρχης ανελάμβανε μόνος του την πρωτοβουλία να έρθει σε επαφή με τους Λατίνους και να κάνει κάτι το διαφορετικό με το ότι είχε συμφωνηθεί με τον αυτοκράτορα. Ο θυμός ήτο τόσο μεγάλος ώστε ήθελε να συγκαλέσει Σύνοδο και να καταδικάσει τον μητροπολίτου Εφέσου δια την πράξη του. Θα εγένετο αυτό αν δεν επέμβαιναν κάποιοι ιεράρχες συμβιβαστικά, μεταξύ των οποίων ήτο και ο Βησσαρίων.

  Ο Μάρκος Ευγενικός έδειξε τον φανατισμό του και τα συμφέροντα της Ορθοδοξίας, φροντίζοντας επ’ ουδενί να μην επέλθει συμφωνία ενώσεως των δυο εκκλησιών, αποκαλώντας τους ενωτικούς «ψευδαποστόλους και δολίους εργάτας».

  Ο μητροπολίτης Νικαίας, Βησσαρίων, ήρθε σε σφοδρή αντιπαράθεση μαζί του και τον απεκάλεσε μπροστά σε όλους προδότη, δεδομένου, ότι ο Βησσαρίων και οι άλλοι ενωτικοί γνώριζαν, πως το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως είχε ήδη έρθει σε συμφωνία με τους Τούρκους, για την παράδοση της Πόλεως εκ των έσω.

   Ο Πάπας λόγω οικονομικών δυσχερειών και ενός λοιμού, ο οποίος έπεσε εις την Φερράρα, αναγκάστηκε να μεταφέρει την σύνοδο εις την Φλωρεντία. Οι ανατολικοί κληρικοί έδειξαν δυσαρέσκεια και απείλησαν να φύγουν, όμως, ο Πάπας τους υποσχέθηκε να τους δώσει τα καθυστερούμενα, που τους είχε προηγουμένως τάξει, καθώς και 12.000 χρυσά νομίσματα και δύο πλοία για βοήθεια της Κωνσταντινουπόλεως. Έτσι λοιπόν την 26η Φεβρουαρίου του 1439 μ.Χ.  άρχισαν πάλι οι εργασίες της συνόδου εις την Φλωρεντία. Ακολούθησαν επτά συναντήσεις, όπου οι ανθενωτικοί με τον Μάρκο Ευγενικό, τον Σταυρουπόλεως Ησαΐα και τον Ηρακλείας Αντώνιο θα φέρουν τα πράγματα εκεί που ήθελαν, δηλαδή σε πλήρες αδιέξοδο.

  Γνωρίζοντας το τι θα επακολουθήσει για την Κωνσταντινούπολη, όπου διεκήρυττε μαζί με τον δάσκαλό του Βρυέννιο ότι : «φθαρήσεται το των Τούρκων γένος συν τω αντιχρίστω και τω ψευδοπροφήτη τω  ρήματι του Χριστού μετ’ ολίγον» και ότι απεδέχετο ως «κάτι το μοιραίον, ως άνωθεν αποφασισμένον.»

  Ο Ιωάννης Παλαιολόγος βλέποντας τα πάντα να γκρεμίζονται, συγκάλεσε όλους τους κληρικούς, δηλώνοντάς τους πως όποιος εναντιωθεί ξανά εις την Ένωση των δυο εκκλησιών θα ετιμωρείτο παραδειγματικά ως προδότης. Ο Μάρκος Ευγενικός μαζί με το Σχολάριο και με λίγους φανατικούς ανθενωτικούς ζηλωτές δήλωσαν, ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να λατινίσουν. Η διαφωνία του «εκ» και του «δια» συνεχίστηκε. Παρά την προσπάθεια των Λατίνων να πείσουν τον Ευγενικό, ότι η διαφορά τους ήταν μηδαμινή και ότι η Ένωση ήτο κάτι το εύκολο για τις δύο κοινότητες, καμμία πρόοδος δεν επιτεύχθηκε. Όμως, με πρωτοβουλία του Παλαιολόγου, του Βησσαρίωνος, του πατριάρχου Ιωσήφ και άλλων δέκα ενωτικών κληρικών οι ανατολικοί αποδέχθηκαν την Ένωση. Ο ίδιος ο Παλαιολόγος «παρακαλούσε γονατιστός τον Ευγενικό για την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως», αναφέρει ο Κ. Παπαρρηγόπουλος. Όμως, εκείνος παρέμενε ανένδοτος.

Ο Πάπας ζήτησε να μεταβάλουν κάποια έθιμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως να δεχθούν τα άζυμα εις την λειτουργία, την δοξασία του Καθαρτηρίου, την υπεροχή του Πάπα και την αποβολή απ’ την λειτουργία των επικλήσεων του ιερέως για τη μετουσίωση του άρτου και του οίνου. Με δέσμευση του Πάπα να τους δώσει κατά την επιστροφή εις την Κωνσταντινούπολη τα αναγκαία πλοία και έξοδα, τριακόσιους στρατιώτες ως φρουρά της Πόλεως με δικά του έξοδα,  δύο βαριά πολεμικά πλοία να φυλάσσουν το λιμάνι, το προσκύνημα της Ιερουσαλήμ να μεταφερθεί αποκλειστικά εις την Πόλη, είκοσι ακόμη πολεμικά πλοία για έξι μήνες ή δέκα για ένα έτος και, το σημαντικότερο, να τους εξασφαλίσει στρατιωτική και οικονομική βοήθεια από άλλους ηγεμόνες της Δύσεως. Αυτό βεβαίως θα σήμαινε και την σωτηρία της αυτοκρατορίας.

  Εδώ όμως αρχίζουν «οι θείες τιμωρίες» ή  «θεϊκά σημάδια» όπως ονομάσθηκαν από βυζαντινιστές ιστορικούς δηλαδή οι περίεργοι θάνατοι πολλών ενωτικών, οι οποίοι ευρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα της Ορθοδοξίας.

  Έτσι την 10η Ιουνίου του 1439 μ.Χ., την στιγμή που ετοιμάζετο να υπογράψει την συμφωνία, ο ενωτικός πατριάρχης Ιωσήφ, πέθανε αιφνιδίως. Ο «Μέγας Συναξαριστής» της Ορθοδόξου  Εκκλησίας, εις τον Β’ τόμο, μηνός Φεβρουαρίου, εις την σελίδα 650 γράφει :

  «Αφού συνεφώνησαν ταύτα, απέθανεν αιφνιδίως την 10ην Ιουνίου, καθ’ ην στιγμήν ητοιμάζετο να υπογράψη τον όρον, ο Πατριάρχης. Εκεί ένθα έτρωγεν, ως λέγει ο ιστορικός Συρόπουλος, κόπρος εξήλθεν εκ του στόματος αυτού και απέβαλεν την ψυχήν του, πριν τελειώση η Σύνοδος.» Δηλαδή επρόκειτο για δηλητηρίαση, που διέπραξαν οι ανθενωτικοί.

  Η Ένωση όμως υπογράφτηκε απ’ τους υπόλοιπους ενωτικούς. Αυτοί που δεν την υπέγραψαν ήσαν τέσσερις: Ο Ευγενικός και ο αδελφός του Ιωάννης, ο Σταυρουπόλεως Ησαΐας και ο Ιβηρίας. Τα ονόματά τους ευρίσκονται μέχρι σήμερα χαραγμένα σε μαρμάρινη πλάκα έξω απ’ τον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, που έγινε η ένωση των δύο Εκκλησιών.

  Ο Πάπας κατά την ώρα της δικής του υπογραφής και βλέποντας πως ο Μάρκος Ευγενικός δεν υπόγραψε ανέκραξε: «Λοιπόν, εποιήσαμεν ουδέν.» Ζήτησε δε από τον Παλαιολόγο να δικάσει και να καθαιρέσει τον Ευγενικό, ως αιρετικό. Όμως ο Ιωάννης γνωρίζοντας, ότι κάτι τέτοιο θα πυροδοτούσε τους χιλιάδες ανθενωτικούς μοναχούς της αυτοκρατορίας του, που απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη με εμφύλια σφαγή, όχι μόνον δεν τον καθαίρεσε, αλλά και τον μετέφερε εις την Κωνσταντινούπολη στο δικό του πλοίο, φρουρούμενο.

  Η επιστροφή έγινε την 1η Φεβρουαρίου του 1440, όπου οι κληρικοί μάζεψαν εις το λιμάνι τα στίφη των ανθενωτικών, που επευφημούσαν την επιστροφή του «ήρωός» τους και «στύλου της Ορθοδοξίας» Μάρκου Ευγενικού. Ταυτόχρονα ανακοινώθηκαν εις τον αυτοκράτορα οι μυστήριοι θάνατοι από δηλητηρίαση του αδελφού του Δημητρίου και της συζύγου του ! Η «θεία τιμωρία» επειδή ο αυτοκράτορας ήτο ενωτικός μέχρι τέλους από τους ανθενωτικούς που υπήρχαν εις το παλάτι.

  Σε λιγότερο από τρεις μήνες, ούτε το όνομα του Πάπα αλλά ούτε και ο όρος της Ενώσεως  μνημονεύονταν στις δοξολογίες των εκκλησιών της επικράτειας, αλλά και απεσιωπάτο επίσης και το όνομα του ίδιου του αυτοκράτορος Ιωάννου Παλαιολόγου κατά τη διάρκεια των λειτουργιών, επειδή ήτο ενωτικός.

 Ο Μάρκος Ευγενικός κατέφυγε τότε εις την Προύσα, για να λάβει νέες εντολές από τον Σουλτάνο. Ο «Μέγας Συναξαριστής» εις την σελίδα 656 γράφει : «Κατά την ημέραν της Πεντηκοστής ο Άγιος Μάρκος έφυγε κρυφίως εις Προύσαν και εκείθεν επανήλθεν εις Έφεσον, τον οποίον με ανέκφραστον χαράν υπεδέχθη το ποίμνιόν του.» Δυναμικά ο Παλαιολόγος εξέλεξε νέο οικουμενικό πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον ενωτικό Κυζίκου Μητροφάνη.

  Εις τα Ιεροσόλυμα έγινε «Ιερά Σύνοδο» των ανθενωτικών, όπου αναθεματίσθηκε και ακυρώθηκε η Σύνοδος της Φλωρεντίας αλλά και καθαιρέθηκε ο ενωτικός οικουμενικός πατριάρχης Μητροφάνης, ο οποίος πέθανε κι αυτός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

  Ο «Μέγας Συναξαριστής» εις την σελίδα 663 συνεχίζει :

 «Ο λατινόφρων Πατριάρχης Μητροφάνης, καίτοι καθηρημένος, εζήτησεν από τον αυτοκράτορα όπως διορθώση την Εκκλησίαν, εννοών δι’ αυτού την υπεράσπισιν του λατινισμού. Ο αυτοκράτωρ καλέσας κληρικούς τινας, ηξίωσεν όπως εντός δέκα πέντε ημερών γίνη η διόρθωσις της Εκκλησίας. Πριν όμως παρέλθη η προθεσμία αύτη, ο Πατριάρχης ετελεύτησε και αντ’ αυτού ανήλθεν εις τον θρόνον ο παγκάκιστος Πρωτοσύγκελλος Γρηγόριος. Αλλά και τούτον νέα Σύνοδος καθήρεσεν ως λατινόφρονα, όστις απήλθεν εις Ρώμην, όπου και απεβίωσεν».

  Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος εις την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», εις τον 6ο τόμο, εις τις σελίδες 300-301 γράφει : «Οι τρεις πατριάρχαι Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων και ο μητροπολίτης Καισαρείας εξέδωκαν εν έτει 1443 επιστολήν συνοδικήν, δι’ ης κατεδίκασαν μεν την εν Φλωρεντία «ληστρικήν» σύνοδον, απεφήναντο δε τον Μητροφάνην «μητραλοίαν και αιρετικόν», καθήρεσαν και αφώρισαν τους υπ’ αυτού χειροτονηθέντας και επέτρεψαν την εκτέλεσιν των αποφάσεων τούτων εις τον μητροπολίτην Καισαρείας. Δι’ ετέρας δε επιστολής ηπείλησαν αφορισμόν κατ’ αυτού του αυτοκράτορος, εάν επιμείνη προστατεύων μεν τον Μητροφάνην, συντασσόμενος δε τοις Λατίνοις.»

   Η Εκκλησία της Ρωσίας με πρωτοστάτες τους ανθενωτικούς αναθεμάτισε επίσης την Σύνοδο της Φλωρεντίας και φυλάκισε τον ενωτικό μητροπολίτη Ισίδωρο. Το αυτό έπραξαν και οι υπόλοιπες ορθόδοξες Εκκλησίες της επικράτειας καθαιρώντας όλους τους ενωτικούς μητροπολίτες. Μάταια ο Παλαιολόγος προσπάθησε να μεταπείσει τους αρχιερείς για τη σωτηρία της πόλεως του. Ως ύστατη προσπάθεια ο Πάπας έστειλε αντιπροσώπους εις την Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι και αυτοί γύρισαν πίσω στην Ρώμη άπρακτοι. Έτσι ο Πάπας από την μεριά του αναγκάσθηκε επίσημα πλέον να υπογράψει την ακύρωση της Ενώσεως των δυο εκκλησιών. Όμως, οι ραδιουργίες των κληρικών φαίνεται πως δεν είχαν τέλος.

  Όπως και σε προηγούμενες εποχές, όταν οι κληρικοί δολοφονούσαν τους «εικονομάχους» μεταρρυθμιστές αυτοκράτορες του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, έτσι και ο Ιωάννης Παλαιολόγος «κατελήφθη από νευρικού πυρετού και απέθανεν την 30ην Οκτωβρίου του έτους 1444», μας πληροφορεί ο Συρόπουλος Συλβέστρος. Εμφανής δολοφονία του ιερατείου αλλά εξαφανίζοντας πολλά στοιχεία, μένει κάποιος με την σιγουριά τι έχει συμβεί, αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει γιατί όλοι οι ρασοφόροι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, ντυμένοι στα μαύρα, με κοιλίτσες, άραγε ποιος απ’ όλους ήταν αυτός που είδες ; ίσως δεν το μάθουμε ποτέ.

  Διότι ο Σιλβέστρος Συρόπουλος ήτο και αυτός μέλος της αντιπροσωπείας εις την Φερράρα και την Φλωρεντία, υπέγραψε την ένωση αλλά επιστρέψας εις την Κωνσταντινούπολη συντάχθηκε με τον Γεννάδιο και τους ανθενωτικούς αποκύρηξε την Ένωση των δυο εκκλησιών και αρνήθηκε να αναγνωρίσει τους ενωτικούς πατριάρχες Μητροφάνη Β’ και Γρηγόριο Γ’. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως διεδέχθη το 1463 το πατριάρχη Ισίδωρο εις τον Πατριαρχικό θρόνο με το όνομα Σωφρόνιος. Το τίμημα της προδοσίας. 

  Έτσι εις τον θρόνο ανέβηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος με την βοήθεια του Πλήθωνος του Γεμιστού και λίγων ακόμη λογίων προσπάθησαν με την σειρά τους να ενώσουν τις δύο Εκκλησίες. Όμως, όπως θα φανεί εκ των υστέρων, η Ορθοδοξία είχε ήδη προ πολλού ενωθεί με τον σουλτάνο.

Ο «Άγιος Μάρκος Ευγενικός», μητροπολίτης Εφέσου, και του οποίου την μνήμη εορτάζει η Εκκλησία της Ελλάδος την 19^η Ιανουαρίου, εις την εικόνα αριστερά κλωτσάει με αγένεια την καθολική θεία κοινωνία. Για την ασέβειά του αυτή ωρύεται στα πόδια του και παρακαλάει για την Ένωση και την σωτηρία της Πόλεως ένας καθολικός καλόγερος καπουτσίνος. Ο «άγιος» εφαρμόζοντας την πρακτική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ματαίωσε την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως από την κατάληψη της από τους Τούρκους.

Ο «Άγιος Μάρκος Ευγενικός», μητροπολίτης Εφέσου, και του οποίου την μνήμη εορτάζει η Εκκλησία της Ελλάδος την 19η Ιανουαρίου, εις την εικόνα αριστερά κλωτσάει με αγένεια την καθολική θεία κοινωνία. Για την ασέβειά του αυτή ωρύεται στα πόδια του και παρακαλάει για την Ένωση και την σωτηρία της Πόλεως ένας καθολικός καλόγερος καπουτσίνος. Ο «άγιος» εφαρμόζοντας την πρακτική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ματαίωσε την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως από την κατάληψη της από τους Τούρκους.

   Η εντολή του Ευγενικού προς τους λοιπούς ιεράρχες της Ορθοδοξίας ήτο: αγώνας μέχρι εσχάτων εναντίον της Ενώσεως και της σωτηρίας της Κωνσταντινουπόλεως.

  «Καλύτερα τούρκικο φέσι, παρά ρωμαϊκή καλύπτρα», θα ειπωθεί τότε με τις ευλογίες της ιεραρχίας. «Τι κι αν έπεσε η Πόλις, τουλάχιστον εσώθη η πίστις», θα δηλώσει λίγα έτη αργότερα ο οικουμενικός πατριάρχης των προδομένων Γεννάδιος Σχολάριος. Και ο «άγιος» Μάρκος ο Ευγενικός, ο στυλοβάτης της Ορθοδοξίας, είναι ένα απ’ τα πολλά «φωτεινά» παραδείγματα αγίων της χώρας μας, για το καλό που έκαμε εις την Ορθοδοξία έκτοτε λατρεύεται κάθε χρόνο την 19η Ιανουαρίου με λαμπρές τιμές.

[αναπαραγωγή μέρους του άρθρου του Παραβάτου Κωνσταντίνου εις την ακόλουθο ιστοσελίδα http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=720 με τον τίτλο : Οι περίεργοι θάνατοι Ενωτικών πριν την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως - Ο προδοτικός ρόλος του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας αναρτημένο την 29η Μαΐου 2009]

   απόσπασμα απο το υπό έκδοση βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη, υπό τον τίτλο "Έλληνες ή Ελληνίζοντες χριστιανοί" από τις εκδόσεις "Ελεύθερη Σκέφ" το καλοκαίρι του 2014