Αστεροειδείς απειλούν τη Γη - Asteroids threaten the Earth - there is a translator on the website

Πώς κάτι που έφερε τη ζωή στη γη, όπως οι αστεροειδείς, μπορεί να καταστρέψει τη γαλάζια σφαίρα μας; Ψάξαμε τρόπους (από καθρέπτες μέχρι βάψιμο) να τη γλιτώσετε πριν να είναι πολύ αργά. Και αν νομίζετε ότι το θέμα δεν σας αφορά, ρωτήστε τους φίλους μας τους δεινοσαύρους τι έπαθαν από μια διαστημική πέτρα.

Επί 65 εκατομμύρια χρόνια οι αστεροειδείς έχουν αφήσει ανενόχλητη την Γη. Το γεγονός όμως ότι την τελευταία φορά που ένας ευμεγέθης αστεροειδής προσέκρουσε στον πλανήτη μας, εξαφάνισε ακαριαία τα 3/4 των έμβιων όντων μας αναγκάζει να δίνουμε βάση στις προειδοποιήσεις της αστρονομικής κοινότητας. Πρόσφατα, Τσέχοι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια άγνωστη έως ώρα, ομάδα δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών που θα μπορούσαν να πέσουν στη Γη. Οι εν λόγω αστεροειδείς «κρύβονται» μέσα στο ρεύμα των διαττόντων αστέρων Ταυριδών και μπορούν να φθάσουν σε μέγεθος τις δεκάδες ή και εκατοντάδες μέτρα. Η ανάλυση των στοιχείων αποκάλυψε πως στο ίδιο ρεύμα με τα μικρά μετέωρα (πεφταστέρια) υπήρχαν τουλάχιστον δύο αστεροειδείς διαμέτρου 200 έως 200 μέτρων, οι «2015 ΤΧ24» και «2005 UR». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι κατά πιθανότητα οι Ταυρίδες «κρύβουν» και άλλους ακόμη μεγαλύτερους αστεροειδείς. Οι Ταυρίδες αποτελούν το μεγαλύτερο ρεύμα μετεώρων στο εσωτερικό τμήμα του ηλιακού μας συστήματος και χωρίζονται σε τέσσερις ξεχωριστές «βροχές» διαττόντων. Πιθανώς δημιουργήθηκαν από τη διάσπαση ενός μεγάλου κομήτη πριν από περίπου 30.000 χρόνια.

Μάλιστα η ΝΑSA έχει εκπονήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης ενός τέτοιου φαινομένου. Το 2022 ένας αστεροειδής όντως θα πλησιάσει την Γη, χωρίς όμως να προσκρούσει πάνω της. Οι άνθρωποι της NASA είδαν αυτό το γεγονός ως μια καλή ευκαιρία να τεστάρουμε τη διαστημική άμυνά μας. Η αποστολή ονομάζεται Asteroid Impact and Deflection Assessment (AIDA) και χωρίζεται σε δύο μέρη, τα οποία έχουν αναλάβει από κοινού Η.Π.Α και Ευρωπαϊκή Ένωση. Στόχος της είναι η ρίψη ενός διαστημικού σκάφους πάνω στον αστεροειδή ώστε το ουράνιο σώμα να βγει εκτός πορείας. Ο στόχος είναι ο 65803 Didymos, ένας αστεροειδής μήκους 800 μέτρων, ο οποίος θα φτάσει σε απόσταση 16 χιλιομέτρων από την Γη. Το σκάφος πρόκειται να συγκρουστεί με τον αστεροειδή με ταχύτητα 6 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, με στόχο να τον βγάλει εκτός πορείας. Την ώρα που το δεύτερο σκάφος θα προσκρούει στην επιφάνεια του 65803 Didymos, το πρώτο θα παρακολουθεί από απόσταση, υπολογίζοντας επακριβώς τα αποτελέσματα του πειράματος. Αν τελικά η αποστολή πραγματοποιηθεί, θα είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος επιχειρεί να αλλάξει την πορεία κάποιου ουράνιου σώματος. Κάτι που τώρα μπορεί να μην είναι απαραίτητο, αλλά κάποτε μπορεί να γίνει θέμα ζωής ή θανάτου. Το συνολικό κόστος της αποστολής, αναμένεται να φτάσει στα 300 εκατομμύρια δολάρια.

Σε περίπτωση που το πείραμα της ΝΑSA αποτύχει ή το κόστος του πειράματος σας φαίνεται δυσβάσταχτο, ψάξαμε και βρήκαμε άλλες εναλλακτικές ώστε να μην πιαστούμε στον ύπνο.

Μερίδα επιστημόνων υποστηρίζουν ότι μπορούμε να επισυνάψουμε στον επερχόμενο αστεροειδή έναν πύραυλο με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουμε ώστε να αλλάξουμε την πορεία του πριν συγκρουστεί με τη Γη. Ακόμα και η αλλαγή μίας μοίρας, θα ήταν αρκετή, για να γλυτώσουμε την καταστροφική συνάντηση, φτάνει να υπάρξει έγκαιρος εντοπισμός και άμεση δράση.

Ένα προτεινόμενο σχέδιο είναι η αποστολή διαστημόπλοιου σε έναν αστεροειδή για να εγκαταστήσει, στην επιφάνειά του, ηλιακό ιστίο. Το ιστίο υπολογίζεται να σπρώξει ελαφρώς τον αστεροειδή μακριά, αντανακλώντας περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία, σε μία από τις πλευρές του, ώστε να αλλάξει την πορεία του.

Το βάψιμο μπορεί να ακούγεται χαζή ιδέα, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται, σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα ανοιχτά χρώματα αντανακλούν περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία. Άρα, αν η μία πλευρά του αστεροειδή βαφτεί άσπρη, θα δέχεται μεγαλύτερο «σπρώξιμο» από την ηλιακή ακτινοβολία, λόγω της αντανάκλασης, και θα αλλάξει πορεία.

Επίσης επιστήμονες πιστεύουν ότι ένα πλέγμα από ανθρακονήματα, γύρω από έναν αστεροειδή, θα ήταν αρκετό για να αλλάξει την πορεία του. Η ιδέα είναι ότι το πλέγμα θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ένα ηλιακό ιστίο, αυξάνοντας την ποσότητα ηλιακής ακτινοβολίας που απορροφά και εκπέμπει ο αστεροειδής, ώστε να τον εξοστρακίσει. Μάλιστα, θεωρητικά, είναι ευκολότερη η τοποθέτησή του.

Οι ΗΠΑ είχαν στο παρελθόν εξερευνήσει την πιθανότητα να φτιάξουν ένα σύστημα αναχαίτισης αστεροειδών, χρησιμοποιώντας την κινητική ενέργεια. Το σχέδιο ήταν να σταλούν διαστημόπλοια στον αστεροειδή, τα οποία θα απελευθέρωναν βάρη που θα τον χτυπούσαν διαδοχικά. Το αποτέλεσμα θα ήταν να αλλοιωθεί ελάχιστα, αλλά αρκετά, η πορεία του αστεροειδή, απλά με την κινητική ενέργεια.

Επόμενη λύση το »καθεφτάκι». Στρατηγικά τοποθετημένοι καθρέφτες μπορούν να συγκεντρώσουν τις ακτίνες του ήλιου, κατευθύνοντάς τις προς τον αστεροειδή. Εξατμίζοντας ένα μέρος του, δημιουργούνται ατμοί, οι οποίοι καθώς εκτινάσσονται, παράγουν μικρή ώθηση, ικανή να του αλλάξει πορεία.

Μέχρι και ρομπότ επιστρατεύονται. Η θεωρία πίσω από το συγκεκριμένο σχέδιο λέει ότι μικρά, ρομποτικά διαστημόπλοια θα σταλούν προς το μέρος του απειλητικού αστεροειδή, όπου θα προσγειωθούν και θα αρχίσουν να σκάβουν τη βραχώδη επιφάνειά του. Στη συνέχεια, θα πετούν τα θραύσματα στο διάστημα, με υψηλή ταχύτητα.

Η προφανής λύση του βομβαρδισμού με πυρηνικά όπλα δεν προτείνεται καθώς είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήσουμε μία βροχή από συντρίμμια, τα οποία να παρασύρουν και πυρηνικά απόβλητα προς τη Γη. Η λύση είναι ελεγχόμενες πυρηνικές εκρήξεις κοντά στον αστεροειδή, με στόχο την αλλαγή της πορείας του.

Ο λόγος που η διαστημική φρουρά μας ασχολείται με τους τρόπους αποφυγής μιας τέτοιας σύγκρουσης είναι οι επιπτώσεις της. Ακόμα και ένας πολύ μικρότερος μετεωρίτης απ αυτόν που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους ,πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, θα είχε τρομακτικές συνέπειες στον πλανήτη μας. Εάν ένας αστεροειδής με διάμετρο 100-200 μέτρα χτυπούσε τη Γη, η ισχύς της έκρηξης θα ήταν, σύμφωνα με τη NASA, 180 φορές μεγαλύτερη από την ισχύ της ατομικής βόμβας που ισοπέδωσε τη Χιροσίμα. Μια τέτοια έκρηξη δεν θα κατέστρεφε τη Γη, αλλά θα ισοπέδωνε μία μεγάλη έκταση σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης. Αν ο αστεροειδής έπεφτε στη θάλασσα ή σε ερημική έκταση, οι επιπτώσεις θα ήταν μικρότερες. Αν όμως έπεφτε σε κάποια μεγάλη πόλη, ο αριθμός των θυμάτων θα ήταν εξαιρετικά μεγάλος και η πόλη θα έσβηνε από το χάρτη. Μία πτώση αστεροειδή θα είχε επίσης σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αφού θα κατέστρεφε τη χλωρίδα και την πανίδα σε μεγάλη ακτίνα και θα διατάρασσε τις μετεωρολογικές συνθήκες για αρκετά μεγάλο διάστημα. Στο επίκεντρο της έκρηξης οι καταστροφές θα ήταν σφοδρές ,ωστόσο θα γίνονταν πιο ήπιες όσο η απόσταση από το επίκεντρο μεγάλωνε. Η οικονομική καταστροφή θα ήταν ανυπολόγιστη και θα επηρέαζε πολλά κράτη παγκοσμίως. Δε θέλω να σκεφτώ τι θα γινόταν με μεγαλύτερες ουράνιες πέτρες…

Εμείς για το τέλος να αναφέρουμε ότι η ΝΑSA δηλώνει ότι είναι σε θέση να χαρτογραφήσει την τροχιά όλων των αστεροειδών που κινούνται κοντά στη Γη και κανείς από αυτούς δεν την απειλεί για τα επόμενα χρόνια. Κομήτες που μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά χτυπούν τη Γη μία φορά κάθε 1200 χρόνια, ενώ ακόμα μεγαλύτεροι μία φορά τα 100.000 χρόνια.

Παράλληλα, πρόσφατες έρευνες αναφέρουν ότι αχαρτογράφητο παραμένει το 90% των περίπου 10.000 κοντινών στη γη αστεροειδών με διάμετρο ως 300 μέτρα, αρκετά μεγάλοι για να καταστρέψουν τη Νέα Υόρκη…

Για τον ΕΟΕ,

ΠΗΓΗ http://www.eoellas.org/2017/06/29/asteroeideis-apeiloyn-ti-gi/

http://pirforosellin.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.