Ελληνική
προϊστορία
Η
εκπαίδευση των γυναικών εις την αρχαία Ελλάδα
Υπήρχε η
στοιχειώδη εκπαίδευση εις την γραφή, την ανάγνωση, την λυρική και την
επιλεγμένη επική ποίηση, τον χορό. Περίπου μέχρι δώδεκα χρονών. Η Μέση και ανωτέρα εκπαίδευση, μέχρι περίπου
τα είκοσι τους χρόνια
εκπαιδεύοντο συνήθως από την μητέρα τους εις την
οικονομία και την διαχείριση του νοικοκυριού, την υφαντική, την χειροτεχνία,
την διακοσμητική. Επίσης υπήρχαν για τις θυγατέρες πλουσιοτέρων Αθηναίων
ιδιωτικά οικοδιδασκαλεία εις τα οποία εσπούδαζαν την μουσική, την κιθαρωδία,
την όρχηση και πολλά άλλα. Η Ανωτάτη
εκπαίδευση, όπου πλήθος ανωτάτων σχολών εδέχοντο ευχαρίστως γυναίκες! Επειδή η
ιστορία ασχολείται κυρίως με πολέμους οι οποίοι με εξαίρεση των Αμαζόνων και
ολιγοστών εξαιρέσεων άλλων γυναικών είναι ανδροκρατική, δεν έχουμε όλα τα
ονόματα των γυναικών επιστημόνων. Παρ όλα αυτά υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες
που διέπρεψαν εις τον χώρο της επιστήμης.
Εις την Ανωτάτη Φιλοσοφική και Μαθηματική Σχολή του κορυφαίου Διδασκάλου
Πυθαγόρου διέπρεψαν: Οι Θεανώ, Θεόκλεια, Ασκληπιγένεια, Περικτιόνη, Φιλτύς,
Μελίσσσα,, Τιμύχα, Μιλλία, Χειλωνίς, Βοιώ, Κρατησόκλεια, Θεάδουσα και πολλές
άλλες.
Και
ξέρετε ποιος ήτο ο διδάσκαλος των «Ηθικών αρχών» του Πυθαγόρος; Η Θεμιστόκλεια,
η Ιέρεια των Δελφών!
Η Σχολή
του Επικούρου : Οι Άνθεια, Λεόντιον, Ερώτιον. Η Πλατωνική Ακαδημία: Το
Πανεπιστήμιο της αρχαίας Ελλάδος, διήρκεσε σχεδόν 1.000 χρόνια μέχρι που ο
Ιουστινιανός για να σώσει τον κόσμο από την «ιερόσυλο τρέλλα των Ελλήνων»
[Ιουστινιανός Κώδιξ] την έκλεισε.
Διεσώθησαν τα ονόματα της Λασθένειας, και της Αξιοθέας. Ανώτατες Σχολές
της Ιατρικής υπήρχαν εις την Κνίδο, την Κω και την Αλεξάνδρεια. Εις αυτές διέπρεψαν οι ακόλουθες : η Αγνοδίκη,
η Δεινομάχη, η Ερμιόνη, η Ευτυχία, η Φιλονίλα, η Κλεοπάτρα μάλιστα βοηθός και
συνεργάτρια του μεγάλου ιατρού Γαληνού, η Ολυμπιάς, η Σάλπη και πολλές άλλες.
Η
Ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου Κλεοπάτρα δεν έφτιαχνε μόνο δηλητήρια αλλά και
φάρμακα και είχε γράψει ένα βιβλίο περί φαρμάκων. Φυσικά όλα αυτά τα διηγήματα
που κυκλοφορούν με μηδαμινή έως ανύπαρκτη βιβλιογραφία.
Υπήρχαν
και γυναίκες ιατροί, όπου αναφέρονται τα ονόματά τους σε ανευρεθείσες επιγραφές
ανασκαφών, ως ιατρίνες εις τις οποίες αφιέρωσαν τάματα, λόγω των ιαμάτων τους :
Η Αντιοχίς Διοδότου η Τλώις, από το Τλώο της
Λυκίας.
Η Αυρηλία Αλεξάνδρεια η Ζωσίμη, από άγνωστη πόλη
της Λυκίας.
Η Πανθεία η σύζυγος του Γλύκωνος, από την
Πέργαμο.
Σπουδαίες
γυναίκες εις την αρχαία Ελλάδα υπήρξαν και οι ακόλουθες :
Η Αβροτέλεια
ήτο θυγατέρα του Αβροτέλους του Ταραντίνου, η οποία ήτο Πυθαγόρεια
φιλόσοφος αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο στο έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου»,
η οποία έζησε κατά τον 6ον και 5ον αιώνα π.Χ.
Η Αγλαονίκη η Ηγήτορος ή Αγανίκη η οποία έζησε
τον 5ον αιώνα π.Χ. και την οποία αναφέρει ο Πλούταρχος ως Αγανίκη. Ήτο μια
αρχαία Ελληνίδα αστρονόμος, η πρώτη χρονολογικά γυναίκα αστρονόμος της αρχαίας
Ελλάδος από την Θεσσαλία. Αναφέρεται πιο συγκεκριμένα ως Αγλαονίκη η Ηγήτορος
επειδή ήτο θυγατέρα του ηγέτου («Ηγήτορου» ή «ταγού») των Θεσσαλών. Δεν είναι
γνωστό τίποτα από τη ζωή της Αγλαονίκης. Ωστόσο αναφέρεται ότι ήτο διάσημη για
την ικανότητά της να προβλέπει τις εκλείψεις του Ηλίου με ακρίβεια ώρας, κάτι
παρόμοιο δηλαδή με τον περίπου σύγχρονό του Θαλή, πράγμα που προδίνει μια
παραπέρα γνώση εις την Μαθηματική Αστρονομία σε σχέση με τους Βαβυλώνιους
αστρονόμους. Η ίδια, κατά την παράδοση, ισχυρίζετο ότι «κατέβαζε από τον ουρανό
την Σελήνη» [αυτό που ανέφεραν αργότερα για τις μάγισσες, όπου έλεγον ότι μια
καλή μάγισσα μπορεί να κατεβάσει το φεγγάρι], μία φράση που σχετίζεται με την
πρόβλεψη των εκλείψεων της Σελήνης, και με ακρίβεια ώρας. Σχετικό σχόλιο
υπάρχει εις τον Απολλόδωρο τον Ρόδιον εις το
Δ΄59 όπου αναφέρει ότι ήτο μάντισσα και φημισμένη αστρολόγος. Ο κρατήρας
Αγλαονίκη εις το νότιο ημισφαίριο της Αφροδίτης, που έχει διάμετρο 64 εκατοστά,
ονομάσθηκε έτσι προς τιμή της αρχαίας της αστρονόμου – αστρολόγου – μάντισσας.
Η Αγνοδίκη η οποία ήτο η πρώτη γυναικολόγος του
4ου αιώνος π.Χ η οποία είχε ντυθεί άντρας για να μπορέσει να παρακολουθήσει μαθήματα
γυναικολογίας και το κατάφερε, επειδή απαγορεύετο την γυναικολογία να την
παρακολουθούν. Η αποκάλυψη της πραγματικής της ταυτότητος έγινε τυχαία.
Κατηγορήθηκε ότι είχε σχέσεις με τους ασθενείς της και δικάστηκε ως «άνδρας
ιατρός που διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με τους ασθενείς του». Κατά την διάρκεια
της δίκης και για να υπερασπισθεί τον εαυτό της, αναγκάστηκε να αποκαλύψει την
πραγματική της ταυτότητα. Το αποτέλεσμα ήτο να αθωωθεί. Η αθώωση μάλιστα
δημιούργησε «δεδικασμένο» και παράλληλα αλλαγή του νόμου που επέτρεπε πλέον και
εις τις γυναίκες να ασκούν την Ιατρική.
Η Αίθρα ήτο θυγατέρα του βασιλέως της Τροιζήνος
Πιτθέως και μητέρα του Θησέως, με μία άλλη ιδιότητα άγνωστη προς πολλούς. Την
ιδιότητα της δασκάλας της αριθμητικής (λογιστικής) δίδασκε τους νέους με την
χρήση άβακος και συμβόλων (κρητικοκομυκηναϊκό σύστημα) ήδη από τον 1ο αιώνα
π.Χ. Ένα σύστημα αριθμήσεως το οποίο ήτο το πλέον πολύπλοκο. Επιδή δεν υπήρχε
το μηδέν οι αριθμοί συμβολίζοντο πολύπλοκα
με τις επαναλήψεις συγκεκριμένων συμβόλων.
Η Αξιθέα η οποία έζησε τον 4ο π.Χ. αιώνα, και
ήτο μαθήτρια της ακαδημίας του Πλάτωνος. Ήλθε εις την Αθήνα από την
Πελοποννησιακή πόλη του Φλιούντος, όπου και δίδαξε μαθηματικά και φυσική εις
την Κόρινθο και την Αθήνα.
Η Αρετή ή Αρήτη η Κυρηνεία η οποία ήτο θυγατέρα
του Αριστίππου, ιδρυτού της Κυρηναϊκής φιλοσοφικής σχολής, η Αρετή σπούδασε εις
την ακαδημία του Πλάτωνος. Δίδαξε μαθηματικά, φυσική και ηθική φιλοσοφία εις
την Αττική και έγγραψε σαράντα τουλάχιστον βιβλία, τουλάχιστον δύο από τα οποία
ήτο πραγματείες για τα μαθηματικά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, τον
διαδέχθηκε, κατόπιν εκλογής της από την διεύθυνση της Σχολής.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα τους μαθητές της συγκαταλέγοντο και 100
περίπου φιλόσοφοι. Ο John Morans εις το
βιβλίο του «Women in Science» [Οι γυναίκες εις την επιστήμη] αναφέρει ότι το
επίγραμμα του τάφου της έγραφε :
«Το
μεγαλείο της Ελλάδος, με την ομορφιά της Ελένης, την πέννα του Αριστίππου, την
ψυχή του Σωκράτους και την γλώσσα του Ομήρου». Ο υιός της, ο Αρίστιππος ο Νεώτερος,
προήγαγε σημαντικά την Κυρηναϊκή φιλοσοφία. Αναφέρεται σε αυτήν ο Αθηναίος, ο
οποίος ήτο λόγιος, σοφιστής και συγγραφέας, του 2ου με 3ου μ.Χ. αιώνος. Κάποτε
η Αρετή διηγήθηκε εις τους μαθητές της το εξής ανέκδοτο : Όταν κάποιος μαθητής
της Ακαδημίας ισχυρίστηκε ότι η τέχνη της αριθμήσεως οφείλεται εις τον
Παλαμήδη, ο Πλάτων τον ρώτησε «Ώστε χωρίς τον Παλαμήδη ο Αγαμέμνων δεν θα ήξερε
πόσα πόδια του έδωσε η φύσις;»
Η Αριγνώτη η οποία ήτο φιλόσοφος, συγγραφέας,
μαθηματικός από την Σάμο. Ο Πορφύριος την αναφέρει ως θυγατέρα του Πυθαγόρου. Η
Αριγνώτη έγραψε πολλά φιλοσοφικά έργα και ένα μαθηματικό βιβλίο με τίτλο «Περί
Αριθμών», το οποίο δεν διασώθηκε. «Άλλοι δε εκ Θεανούς… υιόν τηλαύγη Πυθαγόρου
αναγράφουσι και θυγατέραν μυίαν, οι δε και Αριγνώτην». Το λεξικό του Σουΐδα την
αναφέρει ως μαθήτρια του Πυθαγόρου Αριγνώτη : «μαθήτρια Πυθαγόρου του μεγάλου
και Θεανούς, Σάμια φιλόσοφος Πυθαγορική». Μετά την διάλυση της Σχολής επέστρεψε
εις την Σάμο.
Η Βαβέλυκα η Αργεία, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο
εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον
αιώνα π.Χ.
Η Βιτάλη ήτο θυγατέρα της Δαμούς και εγγονή του
Πυθαγόρου. Γνώστρια των πυθαγόρειων μαθηματικών. Η Δαμώ προτού πεθάνει της
εμπιστεύτηκε τα «υπομνήματα», δηλαδή τα φιλοσοφικά κείμενα του πατέρα της.
Η Βοιώ η Αργεία, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο στο
έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον αιώνα
π.Χ.
Η Δαμώ
ήτο θυγατέρα του Πυθαγόρου και της Θεανούς δίδαξε τα πυθαγόρεια δόγματα
εις την Σχολή του Κρότωνος. Όπου μετά την διάλυση της Σχολής, η Δαμώ, εις την
οποία ο Πυθαγόρας είχε εμπιστευτεί τα γραπτά του έργα, με την ρητή εντολή να
μην τα ανακοινώσει σε αμύητους, κατέφυγε εις την Αθήνα. Για ένα μεγάλο χρονικό
διάστημα τήρησε την παραγγελία του πατέρα της. Αργότερα τις δημοσίευσε μόνο την
γεωμετρική διδασκαλία του Πυθαγόρου, με την βοήθεια του Φιλολάου και του
Θυμάριδος. Η έκδοση αυτή, σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο είχε τον τίτλο «Η προς
Πυθαγόρου Ιστορία». Ήτο μία γεωμετρία ανωτέρου επιπέδου. Κατά τον Γέμινο, η κατασκευή
του κανονικού τετραέδρου και η κατασκευή του κύβου οφείλονται εις την Δαμώ. Η
Δαμώ απέκτησε μία θυγατέρα την Βιτάλη.
Η Διοτίμα αυτή κατήγετο από την Μαντινεία, η
οποία έζησε μεταξύ 6ου – 5ου αιώνος π.Χ. Εις το «Συμπόσιον» του Πλάτωνος, ο
Σωκράτης αναφέρεται εις την δασκάλα του Διοτίμα, η οποία ήτο ιέρεια εις την
Μαντίνεια, υπήρξε Πυθαγόρεια και γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας. Κατά
μαρτυρία του Ξενοφώντος, η Διοτίμα δεν ήτο άπειρη των πλέον δυσκολονόητων
γεωμετρικών θεωρημάτων.
Η Δεινώ ήτο σύζυγος του Βροντίνου, μαθήτρια και
πεθερά του Πυθαγόρου, γνώστρια της
αριθμοσοφίας. Μελέτησε τους ελλιπείς αριθμούς. Ένας αριθμός λέγεται
ελλιπής, όταν οι γνήσιοι διαιρέτες του (δηλαδή οι διαιρέτες εκτός του εαυτού
του), αν προστεθούν δίνουν άθροισμα μικρότερο του ιδίου του αριθμού. Έτσι ο
αριθμός 8 είναι ελλιπής γιατί 1+2+4=7.
Η Ελορίς η Σαμία η οποία έζησε τον 6ον αιώνα π.Χ. ήτο μαθήτρια του
Πυθαγόρου, και γνώστρια της Γεωμετρίας.
Η Εχεκράτεια η Φλιασία, αναφέρεται από τον
Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου η οποία έζησε κατά τον 6ον –
5ον αιώνα π.Χ.
Η Θεαδούσα η Λάκαινα, αναφέρεται από τον
Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον
– 5ον αιώνα π.Χ.
Η Θεανώ η οποία έζησε κατά τον 6ον αιώνα π.Χ.
από τον Κρότωνα, θυγατέρα του ιατρού Βροντίνου, και ήτο μαθήτρια και ένθερμη
οπαδός του Πυθαγόρου. Παντρεύθηκε εις την Σάμο τον μεγάλο Μύστη με τον οποίο
είχε 36 χρόνια διαφορά ηλικίας. Δίδαξε εις τις πυθαγόρειες σχολές της Σάμου και
του Κρότωνος, με την βοήθεια των θυγατέρων της Μυρίας ή Μυίας, Αριγνώτιδος και
Δαμούς. Η Θεανώ θεωρείται η ψυχή της θεωρίας των αριθμών, που έπαιξαν
κυριαρχικό και καίριο ρόλο εις την πυθαγόρεια διδασκαλεία. Εις την ίδια
αποδίδεται η πυθαγόρεια άποψη της «Χρυσής Τομής». Επίσης αποδίδονται ακόμα
διάφορες κοσμολογικές θεωρίες. Μετά τον θάνατο του Πυθαγόρου ή Θεανώ τον
διαδέχθηκε ως επικεφαλής της διασκορπισμένης πλέον κοινότητος. Με την βοήθεια
των θυγατέρων της, της Δαμούς, της Μυίας ή Μυρίας και της Αριγνώτης, διέδωσε το
επιστημονικό και φιλοσοφικό πυθαγόρειο σύστημα σε όλη την Ελλάδα και την
Αίγυπτο. Η Θεανώ έγραψε και την
βιβλιογραφία του Πυθαγόρου, έργο το οποίο δεν διασώθηκε. Με τον Πυθαγόρα
απέκτησε, εκτός από τις θυγατέρες και δύο υιούς, τον Τηλαύγη και τον Μνήσαρχο.
Ο Ιάμβλιχος την μνημονεύει ως «μαθηματικόν άξιαν μνήμης κατά παιδείαν».
Η Θεανώ σύζυγος του Μεταποντίνου Βροντίνου,
αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία
έζησε κατά τον 6ον – 5ον αιώνα π.Χ. (Δεν πρέπει να συγχέεται με την Θεανώ την
σύζυγο του Πυθαγόρου και θυγατέρα του Κροτωνιάτη Βροντίνου)
Η Θεανώ ήτο μαθήτρια και σύζυγος του Πυθαγόρου,
έχοντας 36 χρόνια λιγότερά του. Σε αυτήν
αποδίδεται η πυθαγόρεια άποψη «Περί χρυσής τομής». Η οποία έζησε τον 6ον
αιώνα π.Χ..
Η Θεμιστόκλεια ήτο αυτή η οποία μύησε τον
Πυθαγόρα εις τις αρχές της αριθμοσοφίας και της γεωμετρίας και αποτέλεσε την
αιτία για να δεχτεί ο Πυθαγόρας τις γυναίκες εις την σχολή του, έζησε τον 6ον
αιώνα π.Χ.
Η Κλεαίχμα
αδελφή Αυτοχαρίδα του Λάκωνος, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο εις το έργο
του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον αιώνα π.Χ.
Η Λασθένεια η Αρκάς, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο
εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον
αιώνα π.Χ.
Η Λασθένια η Αρκάς η οποία σπούδασε ντυμένη ως
άνδρας εις την Ακαδημία Πλάτωνος. Έγινε σύντροφος του Σπευσίππου και της
αποδίδεται ο ορισμός της σφαίρας. Έζησε τον 4ον αιώνα π.Χ.. Η Λασθενία ήτο από
την Αρκαδία. Είχε μελετήσει τα έργα του Πλάτωνος πριν έρθει εις την Αθήνα και
εις την Ακαδημία του Πλάτωνος για να σπουδάσει μαθηματικά και φιλοσοφία. Μετά
τον θάνατο του Πλάτωνος συνέχισε τις σπουδές της κοντά εις τον ανεψιό του, τον
Σπεύσιππο. Αργότερα έγινε και αυτή φιλόσοφος και σύντροφος- σύζυγος του
Σπευσίππου. Σύμφωνα με τον Αριστοφάνη τον Περιπατητικό στην Λασθένεια οφείλεται
και ο επόμενος ορισμός της σφαίρας : «Σφαίρα εστίν σχήμα στέρεον υπό μιάς
επιφανείας περιεχόμενον, προς ήν, αφ΄ ενός σημειούτων εντός του σχήματος
κειμένων, πάσαι αι προσπιπτούσαι ευθείαι
ίσαι αλλήλαις εισίν».
Η Μελίσσα η οποία έζησε κατά τον 6ον αιώνα π.Χ.
ήτο μαθήτρια του Πυθαγόρου. Ασχολήθηκε με την κατασκευή κανονικών πολυγώνων. Ο
Λόβων ο Αργείος αναφέρει για μία άγνωστη εργασία της : «Ο κύκλος φυσίν (η
Μελίσσα) των εγγραφομένων πολυφώνων απάντων εστί».
Η Μυρία ή Μυία η οποία έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. Η
Μυία ή Μυρία, ήτο θυγατέρα του Πυθαγόρου και της Θεανούς. Πυθαγόρεια και η
ίδια, σύζυγος του Μίλωνος του Κροτωνιάτου. Δίδαξε εις την Σχολή του Κρότωνος.
Αναφέρεται ως γνώστρια της γεωμετρίας. Της αποδίδεται η επινόησις της τρίτης ή
εστηκυίας μεσότητος, δηλαδή αναλογίας.
Η Νικαρέτη η Κορίνθια, η οποία αναφέρεται από
τον Στοβαίο.
Η Οκκελώ και η Εκκελώ (αδελφές) από τις
Λευκάνες, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου
Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον αιώνα π.Χ.
Η Πανδροσίων ή Πάνδροσος η οποία έζησε τον 4ον
αιώνα μ.Χ. εις την Αλεξάνδρεια. Ήτο γεωμέτρης, ίσως και μαθήτρια του Πάππου, ο
οποίος της αφιερώνει και το γ’ βιβλίο της «Συναγωγής». Η Πανδροσίων εχώρισε τα
γεωμετρικά προβλήματα σε τρεις κατηγορίες : «Τρία γένη είναι των εν Γεωμετρία
προβλημάτων και τα μεν αυτών επίπεδα καλείσθαι, τα δε Γραμμικά».
Η Πεισιρρόδη η Ταραντινίς, αναφέρεται από τον
Ιάμβλιχο στο έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον –
5ον αιώνα π.Χ.
Η Περικτιόνη η οποία έζησε κατά τον 5ον αιώνα
π.Χ. ήτο Πυθαγόρεια φιλόσοφος, συγγραφέας και μαθηματικός. Διάφορες πηγές την
ταυτίζουν με την Περικτιόνη την μητέρα του Πλάτωνος και θυγατέρα του Κριτίου. Ο
μαθηματικός Πλάτων, όπως και ο φιλόσοφος Πλάτων, οφείλει την πρώτη γνωριμία του
με τα μαθηματικά και την φιλοσοφία στην Περικτιόνη. Ο Πλάτων δεν αναφέρει το
παραμικρό για την μητέρα του. Ήτο βαθιά χολωμένος μαζί της επειδή αυτή μετά από
τον θάνατο του Αρίστωνος (του πατέρα του Πλάτωνος) παντρεύτηκε με κάποιον
Αθηναίο, με το όνομα Πυριλάμπης εις τον οποίο αφοσιώθηκε. Εις το γεγονός αυτό
ίσως οφείλεται και ο «μισογυνισμός» του μεγάλου φιλοσόφου, που παρέμεινε μέχρι
το τέλος της ζωής του άγαμος. Ο Στοβαίος εις το «Ανθολόγιο» του, γράφει για την
Περικτιόνη ότι κατείχε τα της γεωμετρίας και της αριθμητικής: «…Γαμέτρια μεν ων
και αριθμητικά και τ’άλλα τα θεωρητικά και επιστημονικά περί τινά των εόντων
κατασχολέονται, α δε σοφία περί άπαντα τα γένη των εόντων, ούτως γαρ έχει σοφία
περί πάντα τα γένη των εόντων».
Η Πολυγνώτη η οποία έζησε κατά τον 6ον-7ον αιώνα
π.Χ.. Ο ιστορικός Λόβων ο Αργείος
αναφέρει την Πολυγνώτη ως σύντροφο και μαθήτρια του Θαλού. Κατά τον Βοήθιο ήτο
γνώστρια πολλών γεωμετρικών θεωρημάτων. Κατά μαρτυρία του Βιτρουβίου, αναφέρει
πως και αυτή συντέλεσε εις την απλούστευση των αριθμητικών συμβόλων με την
εισαγωγή της αρχής της ακροφωνίας, δηλαδή με την εισαγωγή αλφαβητικών γραμμάτων
που αντιστοιχούσαν το καθένα εις το κάθε αρχικό γράμμα του ονόματος του
αριθμού. Έτσι το Δ αρχικό του ΔΕΚΑ, παριστάνει τον αριθμό 10. Το Χ, αρχικό του
ΧΙΛΙΑ παριστάνει τον αριθμό 1000 κ.ο.κ. Κατά τον Βιτρούβιο η Πολυγνώτη
διετύπωσε και απέδειξε πρώτη την πρόταση «Εν Κύκλω η εν τω Ημικυκλίω γωνία
ορθήν εστίν».
Η Πτολεμαΐς
η οποία έζησε τον 6ον αιώνα π.Χ. ήτο Νεοπυθαγόρεια φιλόσοφος, μουσικός
και μαθηματικός. Την αναφέρει ο Πορφύριος εις το έργο του «Εις τα Αρμονικά
Πτολεμαίου Υπόμνημα». Κατά τον Πορφύριο, ο οποίος υπήρξε Νεοπλατωνικός
φιλόσοφος του 3ου μ.Χ. αιώνος, η Πτολεμαΐς μεταξύ άλλων απέδειξε και την πρόταση
: «Εάν δυο αριθμοί πολλαπλασιάσαντες αλλήλους ποιώσι τινάς, οι γεγομένοι εξ
αυτών ίσοι αλλήλοις έσονται», δηλαδή το γνωστό μας αΧβ=βΧα.
Η Πυθαΐς η οποία έζησε τον 2ον αιώνα π.Χ. Ήτο
Γεωμέτρης, θυγατέρα του μαθηματικού Ζηνοδώρου. Ασχολήθηκε, μαζί με τον πατέρα
της, με εμβαδά επιπέδων χωρίων. Την αναφέρει ο Ευτόκιος. Ο Θέων ο Αλεξανδρεύς,
ο οποίος έζησε τον 4ον αιώνα μ.Χ.
Εις τα
σχόλιά του εις την «Μαθηματική Σύνταξη» του Πτολεμαίου αναφέρει : «Ποιησόμεθα
δη την τούτων απόδειξιν εν επιτομή εκ των Ζηνοδώρου και Πυθαίδος δεδειγμένων εν
τω περί ισοπερμέτρων σχημάτων».
Η Ρυνδακώ, αδελφή Βυνδάκου, αναφέρεται από τον
Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον
6ον- 5ον αιώνα π.Χ.
Η Τυμίχα η οποία έζησε κατά τον 6ον αιώνα π.Χ. Η
Τυμίχα ήτο σύζυγος του Κροτωνιάτου Μυλλίου και όπως αναφέρει ο Διογένης
Λαέρτιος ήτο Σπαρτιάτισσα, γεννημένη εις τον Κρότωνα. Από πολύ νωρίς έγινε
μέλος της Πυθαγόρειας κοινότητος. Αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο ένα σύγγραμμά της
σχετικά με τους «φίλους αριθμούς». Μετά την καταστροφή της σχολής από τους
δημοκρατικούς του Κρότωνος η Τυμίχα κατέφυγε εις τις Συρακούσες. Ο τύραννος των
Συρακουσών Διονύσιος απαίτησε από την Τυμίχα να του αποκαλύψει τα μυστικά της
Πυθαγόρειας διδασκαλείας έναντι μεγάλης αμοιβής. Αυτή αρνήθηκε κατηγορηματικά
και μάλιστα έκοψε με τα δόντια την γλώσσα της και την έφτυσε εις το πρόσωπο του
Διονυσίου. Το γεγονός αυτό αναφέρουν ο Ιππόβοτος και ο Νεάνθης.
Η Τυρσηνίς, η Συβαρίτις, αναφέρεται από τον
Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον
– 5ον αιώνα π.Χ.
Η Υπατία η πιο γνωστή μαθηματικός της
αρχαιότητος και η πρώτη γυναίκα επιστήμονας της οποίας η ζωή έχει καταγραφεί με
λεπτομέρειες, η Υπατία η «Γεωμετρική», ασχολήθηκε με τα μαθηματικά, την
αστρονομία και τη μηχανική. Κατακρεουργήθηκε από χριστιανούς που έκαψαν το
νεκρό σώμα της. Έζησε τον 4ον αιώνα μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια.
Η Φίντυς ή Φίλτυς η οποία αναφέρεται ως
εμπνεύστρια της ισότητος που συνδέει τις πυθαγόρειες τριάδες. Η Φίντυς έζησε
κατά τον 6ον αιώνα π.Χ.. Ήτο μαθήτρια του Πυθαγόρου, θυγατέρα του Θέοφρη από
τον Κρότωνα και αδελφή του Βυνδάκου. Δίδαξε εις την Σχολή του Κρότωνος. Ο
Ρωμαίος συγγραφέας Βοήθιος την αναφέρει ως εμπνεύστρια της ισότητος που συνδέει
τις Πυθαγόρειες τριάδες.
Η Χειλωνίς, θυγατέρα του Χείλωνος του
Λακεδαιμονίου, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου
Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον αιώνα π.Χ.
Η Κρατησίκλεια, σύζυγος Κλεάνορος του
Λακεδαιμονίου, αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο εις το έργο του «Περί του Πυθαγορίου
Βίου», η οποία έζησε κατά τον 6ον – 5ον αιώνα π.Χ.
Μια νέα
μελέτη έρχεται να καταρρίψει το μύθο ότι οι γυναίκες εις την αρχαία Ελλάδα ήσαν
πολίτες β’ κατηγορίας και τύγχαναν καλύτερης μεταχειρήσεως από τους δούλους.
Την υπογράφει ο καθηγητής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του
Μάντσεστερ, Τέρι Μπράουν. Στηρίζει την άποψή του εις τις πρώτες γενετικές
αναλύσεις ανθρωπίνων οστών που εντοπίστηκαν εις την Ακρόπολη των Αρχαίων
Μυκηνών.
Σύμφωνα
με δημοσίευμα της εφημερίδος «Guardian» οι εξετάσεις για την εξαγωγή
μιτοχονδριακού DNA (είναι αυτό που κληρονομείται αποκλειστικά από την μητέρα)πραγματοποιήθηκαν
σε 22 από τις συνολικά 35 σκελετούς που είχαν εντοπιστεί εις τον ταφικό κύκλο Α
και μόνο σε τέσσερις περιπτώσεις (τριών ανδρών και μιας γυναίκας) οι
επιστήμονες κατάφεραν να εξασφαλίσουν δείγματα ικανά για την δημιουργία
γενετικών προφίλ.
Το DNA
δύο εκ των ανδρών έδειξε ότι δεν υπήρχε συγγένεια μεταξύ τους, αλλά του τρίτου
αποκάλυψε ότι είχε συγγένεια με την νεαρή γυναίκα. Πιθανότατα ήσαν αδέλφια ή
ξαδέλφια. Η περίπτωση κέντρισε το ενδιαφέρον της βρεττανικής αρχαιολογικής
ομάδος, καθώς μέχρι εκείνη την στιγμή
επίστευαν ότι επρόκειτο για παντρεμένο ζευγάρι. Μάλιστα ο πλούτος των
κτερισμάτων τα οποία είχαν βρεθεί εις τον τάφο της γυναικός είχε αποδοθεί εις
το γεγονός ότι ο σύζυγός της ήτο σημαίνον μέλος της μυκηναϊκής κοινωνίας. Οι
αρχαιολόγοι ανέτρεξαν αμέσως εις το «φωτογραφικό άλμπουμ» της ανασκαφής, δηλαδή
τις αναπλάσεις των προσώπων επτά εκ των νεκρών, που είχαν δημιουργήσει δύο
καθηγητές του ίδιου πανεπιστημίου, ο Τζον Πρέιγκ και ο Ρίτσαρντ Νιβ τη δεκαετία
του 1990, βασισμένοι εις τις νεκρικές μάσκες. Διαπίστωσαν, λοιπόν, ότι οι
αναπλάσεις των δύο συγκεκριμένων προσώπων είχαν μεγάλες ομοιότητες και επομένως
ήταν αδέλφια.
Αυτό,
κατά την άποψή τους, σημαίνει ότι οι γυναίκες ευγενικής καταγωγής απολάμβαναν
εκ γενετής την ίδια ισχύ, τα ίδια δικαιώματα και τον ίδιο σεβασμό με τους
άνδρες και δεν περίμεναν να αναδειχθούν μέσα από τον γάμο τους με κάποιον
ισχυρό άνδρα. Μάλιστα, ο κ. Μπράουν πιστεύει ότι οι παλαιότερες γενιές
αρχαιολόγων, που ήσαν όλοι άνδρες, ερμήνευαν τα ευρήματα βάσει προσωπικών «πιστεύω»
και ευθύνονται για το γεγονός ότι έως σήμερα έχει επικρατήσει η άποψη πως εις
την αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες δεν ήσαν ισότιμες με τους άνδρες.
[Πηγές-βιβλιογραφία: Ιλιάδα Γ 189 – Ιλιάδα Ζ 186
– Απολλόδωρου Β 98 – Παυσανίου Α 2, 1.15, 2.17, 2.41, 7 – Στράβωνος Β 504 –
Λεξικό της Ελληνικής Μυθολογίας (Αικ.Τσοτάκου-Καρβέλη) εκδόσεις Σόκολη –
Αρχαίοι Έλληνες Θετικοί Επιστήμονες (Κ. Γεωργακόπουλου) εκδόσεις Γεωργιάδη –
Εφημερίδα Ελληνική Αγωγή τεύχος 18 και τεύχος 19 –
http://www.hellinon.net/NeesSelides/Gynekes.htm].
Οι
αποδοθείσες σε αυτές τις σπουδαίες γυναίκες τιμές αποδεικνύουν την σύμμετρο των
αρχαίων Ελληνίδων συμβολή σε όλους τους τομείς, του αναπτυχθέντος πρωτοπόρου
παμμεγίστου Ελληνικού πολιτισμού.
Χριστιανική
ιστορία
Η
εκπαίδευση των γυναικών εις τον χριστιανισμό
Δίνοντας επιγραμματικά κάποια κομμάτια της Βίβλου, καταλαβαίνουμε ότι η
γυναίκα δεν είχε καμμία εκπαίδευση αφ’ ενός αλλά και δεν υπολογίζεται ως
άνθρωπος.
Εις την
Παλαιά Διαθήκη, εις το βιβλίο Δευτερονόμιον εις το 21ο κεφάλαιο και εις τους
στίχους 10-12 αναφέρει :
10 ᾿Εὰν
δὲ ἐξελθὼν
εἰς πόλεμον ἐπὶ
τοὺς ἐχθρούς
σου καὶ παραδῷ
σοι Κύριος ὁ Θεός σου εἰς
τιςὰς χεῖράς
σου καὶ προνομεύσῃς
τὴν προνομὴν
αὐτῶν
11 καὶ
ἴδῃς
ἐν τῇ
προνομῇ γυναῖκα
καλὴν τῷ
εἴδει καὶ
ἐνθυμηθῇς
αὐτῆς
καὶ λάβῃς
αὐτήν σεαυτῷ
γυναῖκα
12 καὶ
εἰσάξῃς
αὐτὴν
ἔνδον εἰς
τὴν οἰκίαν
σου, καὶ ξυρήσεις τὴν
κεφαλὴν αὐτῆς
καὶ περιονυχιεῖς
αὐτὴν.
Δηλαδή ο
άνδρας μετά το τέλος μια μάχης μπορεί μέσα από τους αιχμαλώτους να επιλέξει μία
όμορφη αιχμάλωτη, να την πάρει σπίτι του, να τις ξυρίσει το κεφάλι και τις
λιμάρει τα νύχια· και μετά είναι δική του.
Εις την
Παλαιά Διαθήκη, εις το βιβλίο της Γενέσεως, εις το 29ο κεφάλαιο και εις τους
στίχους 15-30 αναφέρει :
15 Εἶπε
δὲ Λάβαν τῷ
᾿Ιακώβ· ὅτι
γὰρ ἀδελφός
μου εἶ, οὐ
δουλεύσεις μοι δωρεάν· ἀπάγγειλόν μοι,
τις ὁ μισθός σου ἐστί;
16 τῷ
δὲ Λάβαν ἦσαν
δύο θυγατέρες, ὄνομα τῇ
μείζονι Λεία, καὶ ὄνομα
τῇ νεωτέρᾳ
Ραχήλ.
17 οἱ
δὲ ὀφθαλμοὶ
Λείας ἀσθενεῖς,
Ραχὴλ δὲ
ἦν καλὴ
τῷ εἴδει
καὶ ὡραία
τῇ ὄψει
σφόδρα.
18 ἠγάπησε
δὲ ᾿Ιακὼβ
τὴν Ραχὴλ
καὶ εἶπε·
δουλεύσω σοι ἑπτὰ
ἔτη περὶ
Ραχὴλ τῆς
θυγατρός σου τῆς νεωτέρας.
19 εἶπε
δὲ αὐτῷ
Λάβαν· βέλτιον δοῦναί με αὐτήν
σοι, ἢ δοῦναί
με αὐτὴν
ἀνδρὶ
ἑτέρῳ·
οἴκησον μετ᾿
ἐμοῦ.
20 καὶ
ἐδούλευσεν ᾿Ιακὼβ
περὶ Ραχὴλ
ἑπτὰ
ἔτη, καὶ
ἦσαν ἐναντίον
αὐτοῦ
ὡς ἡμέραι
ὀλίγαι, παρὰ
τὸ ἀγαπᾷν
αὐτὸν
αὐτήν.
21 εἶπε
δὲ ᾿Ιακὼβ
τῷ Λάβαν· δός μοι τὴν
γυναῖκά μου, πεπλήρωνται γὰρ
αἱ ἡμέραι,
ὅπως εἰσέλθω
πρὸς αὐτήν.
22 συνήγαγε δὲ
Λάβαν πάντας τοὺς ἄνδρας
τοῦ τόπου καὶ
ἐποίησε γάμον.
23 καὶ
ἐγένετο ἑσπέρα,
καὶ λαβὼν
Λείαν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ
εἰσήγαγε πρὸς
᾿Ιακὼβ
καὶ εἰσῆλθε
πρὸς αὐτὴν
᾿Ιακώβ.
24 ἔδωκε
δὲ Λάβαν Λείᾳ
τῇ θυγατρὶ
αὐτοῦ
Ζελφὰν τὴν
παιδίσκην αὐτοῦ
αὐτῇ
παιδίσκην.
25 ἐγένετο
δὲ πρωΐ,
καὶ ἰδοὺ
ἦν Λεία. Εἶπε
δὲ ᾿Ιακὼβ
τῷ Λάβαν· τις τοῦτο
ἐποίησάς μοι; Οὐ
περὶ Ραχὴλ
ἐδούλευσα παρὰ
σοί; Καὶ ἱνατί
παρελογίσω με;
26 ἀπεκρίθη
δὲ Λάβαν· οὐκ
ἔστιν οὕτως
ἐν τῷ
τόπῳ ἡμῶν,
δοῦναι τιςὴν
νεωτέραν πρὶν ἢ
τὴν πρεσβυτέραν·
27 συντέλεσον οὖν
τὰ ἕβδομα
ταύτης, καὶ δώσω σοι καὶ
ταύτην ἀντὶ
τῆς ἐργασίας,
ἧς ἐργᾷ
παρ᾿ ἐμοί,
ἔτι ἑπτὰ
ἔτη ἕτερα.
28 ἐποίησε
δὲ ᾿Ιακὼβ
οὕτως καὶ
ἀνεπλήρωσε τὰ
ἕβδομα ταύτης, καὶ
ἔδωκεν αὐτῷ
Λάβαν Ραχὴλ τὴν
θυγατέρα αὐτοῦ
αὐτῷ
γυναῖκα.
29 ἔδωκε
δὲ Λάβαν τῇ
θυγατρὶ αὐτοῦ
Βαλλὰν τὴν
παιδίσκην αὐτοῦ
αὐτῇ
παιδίσκην.
30 καὶ
εἰσῆλθε
πρὸς Ραχήλ· ἠγάπησε
δὲ Ραχὴλ
μᾶλλον ἢ
Λείαν· καὶ ἐδούλευσεν
αὐτῷ
ἑπτὰ
ἔτη ἕτερα.
Εν
ολίγοις ο άνδρας είχε συμφωνήσει να εργάζεται δωρεάν για επτά έτη με αντάλλαγμα
την θυγατέρα κάποιου που επιθυμούσε και
αφού τελείωσε αφού τον είχαν ξεγελάσει του δίνουν αυτήν που θέλουν και συνέχισε
να εργάζεται για άλλα επτά χρόνια δωρεάν για να πάρει αυτήν που ήθελε.
Δηλαδή
οι γυναίκες δεν είχαν καμμία άποψη εις την απόφαση, του πατρός τους,
εχρησιμοποιούντο δια το «καλό της οικογενείας».
Εις την
Παλαιάν Διαθήκη, εις το βιβλίο Βασιλείων Α, εις το 18ο κεφάλαιο και εις τον
στίχο 27 αναφέρει :
27 καὶ
ἀνέστη Δαυὶδ
καὶ ἐπορεύθη
αὐτὸς
καὶ οἱ
ἄνδρες αὐτοῦ
καὶ ἐπάταξεν
ἐν τοῖς
ἀλλοφύλοις ἑκατὸν
ἄνδρας καὶ
ἀνήνεγκε τὰς
ἀκροβυστίας*1 αὐτῶν.
καὶ ἐπιγαμβρεύεται
τῷ βασιλεῖ
καὶ δίδωσιν αὐτῷ
τὴν Μελχὸλ
θυγατέρα αὐτοῦ
αὐτῷ
εἰς γυναῖκα.
Ο Δαβίδ
μαζί με τους άνδρες του ενίκησε τους αλλοφύλους (εχθρούς) του όπου από τους
εκατό άνδρες τους έκοψαν το άκρο του ανδρικού αιδοίου (πετσάκι, αυτό που κόβουν
οι Εβραίοι και ονομάζουν περιτομή) όπου το προσέφεραν εις την θυγατέρα του Μελχόλ
ζητώντας την με αυτόν τον τρόπο για γυναίκα.
*1
ακροβυστία (η) = μτγν ακροποσθία, το άκρον του δέρματος του ανδρικού αιδοίου,
όπερ περιτέμνεται παρ’ Εβραίοις [Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, του Δ.
Δημητράκου, τόμος 1ος ,].
Εις την
Παλαιάν Διαθήκη, εις το βιβλίο Δευτερονόμιον, εις το 22ο κεφάλαιο και εις τους
στίχους 20-21 αναφέρει :
20 ἐὰν
δὲ ἐπ᾿
ἀληθείας γένηται ὁ
λόγος οὗτος καὶ
μὴ εὑρεθῇ
παρθένια τῇ νεάνιδι,
21 καὶ
ἐξάξουσι τὴν
νεᾶνιν ἐπὶ
τὰς θύρας τοῦ
οἴκου τοῦ
πατρὸς αὐτῆς,
καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὴν
ἐν λίθοις, καὶ
ἀποθανεῖται,
ὅτι ἐποίησεν
ἀφροσύνην ἐν
υἱοῖς
᾿Ισραὴλ
ἐκπορνεῦσαι
τὸν οἶκον
τοῦ πατρὸς
αὐτῆς·
καὶ ἐξαρεῖς
τὸν πονηρὸν
ἐξ ὑμῶν
αὐτῶν.
Άμα
πάρεις μια νεανίδα, και η οποία δεν θα βρεθεί να είναι παρθένα, την πηγαίνεις
εις το σπίτι του πατρός της όπου θα πρέπει να την λιθοβολήσουν, διότι έδειξε
απερισκεψία εις τους υιούς του Ισραήλ και εκπόρνευσε τον οίκο του πατρός τους,
….η τιμωρία……………
Εις την
Καινή Διαθήκη εις το Κατά Ματθάιον Ευαγγέλιον, εις το ε (5ον) κεφάλαιο και εις
τον στίχο 28 αναφέρει :
28 ᾿Εγὼ
δὲ λέγω ὑμῖν
ὅτι πᾶς
ὁ βλέπων γυναῖκα
πρὸς τὸ
ἐπιθυμῆσαι
αὐτὴν
ἤδη ἐμοίχευσεν
αὐτὴν
ἐν τῇ
καρδίᾳ αὐτοῦ.
Και εγώ
σας λέγω ότι αυτός που βλέπει μια γυναίκα και την επιθυμεί, ήδη εμοίχευσε εις
την καρδιά του, δηλαδή η επιθυμία είναι κακό…
Εις την Α
επιστολή του Παύλου τους Κορινθίους εις το 7ο κεφάλαλιο και εις τον στίχο
1 αναφέρει :
1 Περὶ
δὲ ὧν
ἐγράψατέ μοι, καλὸν
ἀνθρώπῳ
γυναικὸς μὴ
ἅπτεσθαι·
Είναι
καλό εις τον άνθρωπο να μην αγγίζει γυναίκα, δηλαδή η
γυναίκα δεν είναι άνθρωπος;
Εις την
Α επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους εις το 7ο κεφάλαιο και εις τον στίχο
4 αναφέρει :
4 ἡ
γυνὴ τοῦ
ἰδίου σώματος οὐκ
ἐξουσιάζει, ἀλλ’
ὁ ἀνήρ·
ὁμοίως δὲ
καὶ ὁ
ἀνὴρ
τοῦ ἰδίου
σώματος οὐκ ἐξουσιάζει,
ἀλλ’ ἡ
γυνή.
Η
γυναίκα το ίδιο της το σώμα δεν εξουσιάζει, αλλά ο άνδρας.
Εις την
Α επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους εις το 11ο κεφάλαιο και εις τον στίχο 3
αναφέρει :
3 θέλω δὲ
ὑμᾶς
εἰδέναι ὅτι
παντὸς ἀνδρὸς
ἡ κεφαλὴ
ὁ Χριστός ἐστι,
κεφαλὴ δὲ
γυναικὸς ὁ
ἀνήρ, κεφαλὴ
δὲ Χριστοῦ
ὁ Θεός.
Θέλω
εσάς να δείτε ότι κάθε ανδρός η κεφαλή είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός
είναι ο άνδρας, κεφαλή δε του Χριστού είναι ο Θεός.
Δηλαδή η γυναίκα δεν μιλάει δεν έχει άποψη και
δικαίωμα;
Εις την
Α επιστολή του Παύλου τις Κορινθίους, εις το 14ο κεφάλαιο και εις τις στίχους
34-35 αναφέρει :
«34 Ὡς
ἐν πάσαις ταῖς
ἐκκλησίαις τῶν
ἁγίων, αἱ
γυναῖκες ὑμῶν
ἐν ταῖς
ἐκκλησίαις σιγάτωσαν· οὐ
γὰρ ἐπιτέτραπται
αὐταῖς
λαλεῖν, ἀλλ’
ὑποτάσεσθαι, καθὼς
καὶ ὁ
νόμος λέγει.
35 εἰ
τις τι μαθεῖν θέλουσιν, ἐν
οἴκῳ
τοὺς ἰδίους
ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν·
αἰσχρὸν
γάρ ἐστι γυναιξὶν
ἐν ἐκκλησίᾳ
λαλεῖν.».
Εις όλες
τις εκκλησίες των αγίων, οι γυναίκες τους δεν πρέπει να μιλούν (αλλά να
σιωπούν), διότι σε αυτές δε επιτρέπεται να μιλούν, αλλά να υποτάσσονται, όπως
προβλέπει ο (μωσαϊκός) νόμος.
Εάν
θελήσει κάτι να μάθει, εις την οικίαν τις μπορούν να ερωτήσουν τον ίδιο τον
άνδρα τις, διότι είναι αισχρό οι γυναίκες εις την εκκλησία να μιλάει.
Δηλαδή
απαγορεύεται να μιλάει εις την εκκλησία ότι και να θέλει.
Εις την
επιστολή του Παύλου προς τους Εφεσίους, εις το 5ο κεφάλαιο και εις τους στίχους
22 -23 αναφέρει :
22 Αἱ
γυναῖκες τοῖς
ἰδίοις ἀνδράσιν
ὑποτάσσεσθε ὡς
τῷ Κυρίῳ,
23 ὅτι
ὁ ἀνήρ
ἐστι κεφαλὴ
τῆς γυναικὸς,
ὡς καὶ
ὁ Χριστὸς
κεφαλὴ τῆς
ἐκκλησίας, καὶ
αὐτός ἐστι
σωτὴρ τοῦ
σώματος.
Οι γυναίκες
εις τους ίδιους τους άνδρες τους να υποτάσσεσθε όπως εις τον Κύριο, διότι ο
άνδρας είναι η κεφαλή της γυναικός, όπως ο Χριστός είναι η κεφαλή της
εκκλησίας, και ο άνδρας της είναι σωτήρας του σώματος.
Εις την
επιστολή του Παύλου προς τους Εφεσίους, εις το 5ο κεφάλαιο και εις τον στίχο 33
αναφέρει : «33 πλὴν καὶ
ὑμεῖς
οἱ καθ’ ἕνα
ἕκαστος τὴν
ἑαυτοῦ
γυναῖκα οὕτως
ἀγαπάτω ὡς
ἑαυτόν, ἡ
δὲ γυνὴ
ἵνα φοβῆται
τὸν ἄνδρα.»
Δηλαδή ότι η γυναίκα πρέπει να
φοβάται τον άνδρα όχι να τον σέβεται;
Εις την Α
επιστολή του Πέτρου, εις το 3ο κεφάλαιο και εις τον στίχο 1 αναφέρει :
1 Ὁμοίως
αἱ γυναῖκες
ὑποτασσόμεναι τοῖς
ἰδίοις ἀνδράσιν,
ἵνα καὶ
εἴ τινες ἀπειθοῦσι
τῷ λόγῳ,
διὰ τῆς
τῶν γυναικῶν
ἀναστροφῆς
ἄνευ λόγου κερδηθήσονται,
Ομοίως
οι υπατασσόμενες γυναίκες… πάλι υποταγή;
Εις την
επιστολή προς τους Κολασσαείς εις το 3ο κεφάλαιο και εις τον στίχο 18 αναφέρει
:
18 Αἱ
γυναῖκες ὑποτάσσεσθε
τοῖς ἀνδράσιν,
ὡς ἀνῆκεν
ἐν Κυρίῳ.
Οι γυναίκες να υποτάσσεσθε εις τους άνδρες τους,
πάλι υποταγή;
Και πάρα
πολλά ακόμη, όπου βλέπουμε δεν υπάρχει καμμία μα καμμία εκπαίδευση, αλλά
προτροπή δια υποταγή, και φόβο.
Εις την
Αποκάλυψη του Ιωάννου εις το κεφάλαιο ιδ και εις τον στίχο 4 αναφέρει :
4. Ούτοι εισίν οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν
παρθένοι γαρ εισίν, ούτοι εισίν οι ακολουθούντες τω αρνίω όπου αν υπάγη.
Δηλαδή η
ερωτική συνεύρεση είναι μόλυνση γι’ αυτό εξαίρονται εκείνοι, «που δεν
μολύνθηκαν από τις γυναίκες διότι είναι παρθένοι». Έτσι δια την Ορθόδοξη
Εκκλησία είναι «μόλυνση» δια την γυναίκα η ερωτική συνεύρεση με τον άνδρα;
Ο Κλήμης
ο Αλεξανδρεύς, πρώτος εις την σειρά των Αλεξανδρέων πατέρων της Εκκλησίας και
διδάσκαλος του Ωριγένους γράφει εις το βιβλίο του «Παιδαγωγός» εις το 2.33 : «Μια γυναίκα, αν λάβουμε υπʼ όψη μας ποια είναι η φύση της,
πρέπει να αισχύνεται γι΄αυτήν».
Η
γυναίκα αν λάβουμε υπόψη μας την φύση της (;), θα πρέπει να ντρέπεται γι αυτό
που είναι…
Ο Μέγας
Αθανάσιος εις το έργο του «Κατά των Ελλήνων» εις το Α κεφάλαιο «Περί
ειδωλολατρείας» αναφέρει : «Με τις γυναίκες δεν είναι ασφαλές ούτε από κοινού
να αποφασίζει κανείς.»
Δηλαδή
την γυναίκα δεν την υπολογίζεις, αποφασίζεις μόνο σου.
Ο Μέγας
Βασίλειος, εντός του «Πηδαλίου», αναφέρει εις τον Κανόνα Θ’ :
«Η γυναίκα δεν έχει την άδεια να αφήνει τον
άνδρα της, αλλά κι όταν δέρνει αυτήν εκείνος, πρέπει να υπομένει κι όχι να
χωρίζεται, κι άμα την προίκα της ξοδεύει, κι άμα σε τις γυναίκες πορνεύει, αυτή
πρέπει να καρτερεί. Ώστε η μεν γυναίκα, η αφήσασα τον άνδρα της, μοιχαλίς
είναι, δεν μπορεί να πάρει άλλον, ο δε αφεθείς όμως άνδρας, όμως μπορεί πάρει
άλλη, συγχωρείται….»
Επιτρέπεται να φάει ξύλο, πόρνη είναι αν πάρει
άλλον, πως είναι δυνατόν ;
Ο
Γρηγόριος ο Θεολόγος, εις το «Πηδάλιον», εις τον Κανόνα ΚΗ αναφέρει :
«Η
γυναίκα πρέπει να υποφέρει τον άνδρα, κάν υβρίζει, καν δέρνει αυτήν, καν
εξοδεύει την προίκα της, καν ό,τι άλλο κάμει.»
Και εδώ
το βρίσιμο και το ξύλο επιτρέπεται;
Ο
Ιωάννης Χρυσόστομος, (ένας από τους 3 «ιεράρχες»), εις το «Περί νηστείας και
Σωφροσύνης» εις το Δ΄ Λόγο αναφέρει :
«Οι γυναίκες, όταν υποτάξουν κάποιον εις την
εξουσία τους, τον καθιστούν ευκολοκυρίευτο από τον Διάβολο, περισσότερο
απρόσεκτο, ζωηρότερο, αδιάντροπο, ανόητο, οξύθυμο, θρασύ, ενοχλητικό, ταπεινό,
απότομο, ανελεύθερο, δουλοπρεπή, αυθάδη, φλύαρο και με μία λέξη όλα τα
γυναικεία ελαττώματα, τα οποία έχουν αυτές, τα αποτυπώνουν εις την ψυχή του.
Είναι λοιπόν αδύνατον εκείνος ο οποίος διαρκώς ευρίσκεται μαζί με γυναίκες με
τόση συμπάθεια και μεγαλώνει με την συναναστροφή τους, να μην γίνει αγύρτης και
αργόσχολος και μηδαμινός. Κι αν λέει κάτι, όλα θα είναι λόγια των αργαλειών και
των μαλλιών, επειδή η γλώσσα του θα έχει μολυνθεί από το είδος των γυναικείων
λόγων. Και αν κάνει κάτι, το κάνει με πολλή δουλοπρέπεια, επειδή ευρίσκεται
μακριά από την ελευθερία, η οποία αρμόζει εις τους Χριστιανούς και για κανένα
σπουδαίο κατόρθωμα δεν είναι χρήσιμος»
Η άποψη
του δίνει ξεκάθαρα την εικόνα που έχει για τις γυναίκες, δηλαδή «χάρη χρωστούν
εις τους άνδρες, αφού ζούν και αναπνεύουν…..».
Ο
Μάρκος ο Διάκονος, ο Συναξαριστής του Πορφυρίου, εις το «Βίος Πορφυρίου»
αναφέρει :
Όταν ο
Πορφύριος πυρπόλησε και κατάστρεψε το Μαρνείον (ξακουστό ναό του Διός εις την
Γάζα), χρησιμοποίησε τα μάρμαρά του εις την πλακόστρωση ενός δρόμου. Όπως
υπερήφανα είπε ο ίδιος : «Για να πατούν
όχι μόνον άνθρωποι, αλλά και γυναίκες και γουρούνια και άλλα ζώα» !
Άρα η
γυναίκα συγκαταλέγεται μαζί με τα ζώα ;
Το έτος
1896 μ.Χ. εις την Ελλάδα παρά τις επελάσεις της έφιππης αστυνομίας εις το
Πανεπιστήμιο των Αθηνών τόλμησε να σπουδάσει η Ελληνίδα Αγγελική Παναγιωτάκη.
«Η αποκάλυψη της αρχαίας Ελληνίδος», «Η
Κατάρριψη των Μύθων» του Δρ. Παναγιώτου Κυριακόπουλου, Εκδόσεις Εύανδρος [
μέρους των ανωτέρω θεμάτων είναι αναπαραφώμενα εις τις κάτωθεν ιστοσελίδες : http://skeftikos.blogspot.com/2010/08/blogpost_9036.html
Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου
Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον
Αγιολόγιον», μέρος β, [μέρος α, 1998
εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν
http://pirforosellin.blogspot.gr/ -
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον
αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος
2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου