Ενώ ο
Βαπτιστής Ιωάννης αποκεφαλίσθηκε, σήμερα υπάρχουν σε διάφορες εκκλησίες του
κόσμου διαφυλάσσονται δώδεκα ολόκληρα κεφάλια του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού
και εκτός από αυτά, επτά σαγόνια του και άλλα κομμάτια του κρανίου του, στην
Ρώμη, στο Παρίσι, στο Τολέδο, σε μοναστήρι του Λίβανου.
Μετά από προβολή τόσων πολλών αποδείξεων, είναι δύσκολο να μην πιστέψεις στην
πραγματική ύπαρξη του Βαπτιστού.
Σχεδόν
όλοι οι άγιοι έχουν δεκάδες χέρια, εκατοντάδες δάχτυλα και πολλές φορές μερικά
σώματα. Και ποιος ξέρει αν στην ουράνια γραμματεία γίνεται αυστηρή απογραφή των
κειμήλιων και επιμελώς μετριέται το ποσοστό της φυσικής αυξήσεως κεφαλιών,
χεριών και πάει λέγοντας. Και τότε, στο ουράνιο θόλο ακούγονται συγκινητικές
φωνές των αγγέλων - ελεγκτών: «Σώματα του Αγίου Ανδρέα - 6, νούμερα απογραφής…
Κεφάλια ολόκληρα του ίδιου - 7, Χέρια
και πόδια του ίδιου αγίου - 19.»
Όμως,
λείψανα πουλούσανε και αγοράζανε σε απίστευτες ποσότητες. Έτσι, ο Άγιος Ανδρέας
βρέθηκε με 5 σώματα, 6 κεφάλια και 17 χέρια, η Αγία Άννα με 2 σώματα και 8
κεφάλια, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος με 10 σώματα κι ας λένε τα χριστιανικά
ευαγγέλια, ότι το σώμα του το κάψανε. Συνέχεια: Άγ. Βενέδικτος - 3 σώματα και 4
κεφάλια, Αγ. Δωροθέα - 6 σώματα, Αγ. Ελένη - 4 σώματα και 5 κεφάλια κ.λπ..
Στη
Δεύτερη Συνοδό του Βατικανού (1962-1965), οι καθολικοί, εξ αιτίας της εκκλησιαστικής κρίσεως καθαίρεσαν εκατοντάδες
αγίους. Και τι αγίους!
Όλοι οι
τίτλοι τα και αξιώματα αφαιρέθηκαν από τον Άγιο Γεώργιο. Αυτός ο άγιος είχε 30
σώματα, η Σύνοδο με τα στοιχεία που παρουσιάσει λέγει ότι δεν υπήρξε αλλά ήταν
δημιούργημα των πρώτων χριστιανικών χρόνων [όταν η εκκλησία δεν ήτο χωρισμένη
σε ανατολική και δυτική] αντιγραφή.. της ιστορίας του Περσέως και της
Ανδρομέδας.
Όπως και δεν υπήρχε καμμία Άγια Ελισάβετ, την
οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος.
Τα
αξιώματα αφαιρέθηκαν και από το Άγιο Νικόλαο τον Θαυματουργό για τους ίδιους
λόγους. Οι καθολικοί παραδέχτηκαν, ότι ποτέ δεν υπήρχαν οι Μπριγκίτα,
Αικατερίνη, Γουαδελούπη (η πιο λατρεμένη αγία τής Λατινικής Αμερικής),
Χριστόφορος, Βαλεντίνος (που τον εορτάζουν οι ερωτευμένοι). Αλλά τα λείψανα
τους υπάρχουν!
Ο
κατάλογος των κειμήλιων δεν περιορίζεται μόνο στα λείψανα. Μαζί με το χέρι της
Μαρίας της Μαγδαληνής παρουσιάζουν κι ένα κομμάτι από το σταυρό τού Ιησού. Φαίνεται,
ότι ο σταυρός αυτός είχε τεράστιες διαστάσεις και η κορυφή του χάνεται στη
στρατόσφαιρα. Το σύνολο των καρφιών, με τα οποία κάρφωσαν τον Ιησού, έφτασε στα
1.235 κομμάτια.
Δείτε
έναν άλλο κατάλογο των χριστιανικών κειμηλίων (τα περισσότερα αφορούν την
Καθολική εκκλησία 60%, την Ρώσσικη Ορθόδοξη 25% και ελάχιστα την Ορθόδοξη της Κωνσταντινουπόλεως
15%).
Είναι συναρπαστικό:
- Η ζώνη της Παναγίας
- Τα δάκρυα της Παναγίας.
- Το γάλα της Παναγίας.
- Τα μαλλιά του μικρού Ιησού.
- Το αίμα του Ιησού από τη σταύρωσή του.
- Το πιάτο, στο οποίο φέρανε το κεφάλι του
Ιωάννη του Πρόδρομου.
- Τα σκεύη από το Μυστικό Δείπνο.
- Τα δάκρυα του Ιησού…..
- Ο σανός από τη φάτνη του Ιησού.
- Το νύχι του Αποστόλου Παύλου.
- Κομμάτια από το σάβανο του Ιησού.
- Το σάβανο του Ιησού που έχει γίνει θέμα πολλές
φορές χρόνια αν είναι της εποχής του
- Κομμάτι δέρματος, που αφαιρέθηκε κατά την περιτομή
(πόσθη)[ 21 μεσαιωνικές εκκλησίες υποστήριζαν, ότι η πόσθη από την περιτομή τού
Ιησού ήταν στην κατοχή τους.]
- Κομμάτια από τα ρούχα των Αποστόλων.
- Η πέτρα, στην οποία εκάθετο ο Ιησούς.
- Το αγκάθι απ' το στεφάνι του Ιησού.
- Τα ρούχα του Ιησού από τη βόλτα στον Γολγοθά.
- Το κερί, που φώτισε τη γέννηση του Ιησού.
- Το δοχείο με τον ιδρώτα του Αρχάγγελου Μιχαήλ
μετά την μάχη με τον διάβολο.
- Το δάκτυλο του Άγιου Πνεύματος!
- Ένα κομμάτι από το παράθυρο, από το οποίο μπήκε
ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και παρουσιάστηκε στην Παναγία.
- Τα κόκκαλα του γαϊδουριού, πάνω στο οποίο ο
Ιησούς μπήκε στα Ιεροσόλυμα.
- Τα κουρέλια με τα αίματα της Παναγίας.
- Τα λείψανα του κόκορα, που λάλησε στον Πέτρο.
- Σάλια από το φτέρνισμα του Άγιου Πνεύματος.
- Το κουτί με την τελευταία πνοή του Ιησού.
- Τα πέδιλα του Ιησού.
Πολλά
ιερά κειμήλια υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες. Υπάρχουν δυο τραπέζια από το
Μυστικό Δείπνο, το ένα βρίσκεται στην Ιταλία, το άλλο στην Αυστρία. Τα σκεύη
από το Μυστικό δείπνο είναι τόσο πολλά και τα είδη των σκευών, δηλαδή τα σχέδια
τους τα οποία στο σύνολό τους ξεπερνούν τα 500.
Τα κομμάτια από το Ιερό Σεντόνι είναι τόσο
πολλά, που σε συνολική επιφάνεια «ντύνονται» εκατοντάδες άνθρωποι.
Ο καθένας
από τους αποστόλους είχε προσωπικά πολλά ρούχα τόσα που πάλι μπορούν να ντυθούν
εκατοντάδες ανθρώπων .
Οι
σκελετοί των πετεινών που λάλησαν είναι τόσο πολλοί. Δεν λάλησε στον Πέτρο ένας
πετεινός, αλλά ολόκληρο πτηνοτροφείο. Πίσω από τον Ιησού και τους οπαδούς του
πήγαινε ένας όχλος από τους αρχαιοπώλες και μαζεύανε ό,τι βρίσκανε.
Στους ναούς της Ευρώπης υπήρχε τόση μεγάλη
ποσότητα από το γάλα τής Παναγίας, που ο Καλβίνος είπε, ότι και αγελάδα να ήταν
η Παναγία, τόσο γάλα δεν μπορούσε να δώσει.
Στο Παλέρμο λάτρευαν τα λείψανα τής Αγίας
Ροζαλίας, αλλά η πρώτη εξέταση έδειξε, ότι τα λείψανα ήταν ενός τράγου.
Με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών, η
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποδέχτηκε τη Σινδόνη του Τορίνο ως μη αυθεντική κι ότι
την κατασκεύασαν το μεσαίωνα. Στις αρχές τού 1990, στο Βρεττανικό Μουσείο
παρουσιάστηκε έκθεση για τη Σινδόνη του Τορίνο με την ονομασία «Πλαστογραφία. Η
τέχνη της απάτης.»
Το
θείο πετσάκι
Αναφέρεται, πως η Αγία Αικατερίνη της Σιέννας φορούσε στο δάχτυλο της
την πόσθη ως δαχτυλίδι. Η αυστριακή Άγκνες Μπλάνμπεκιν, που έζησε από το 1244
ως το 1315 είχε άλλη άποψη. Παθιάστηκε τόσο πολύ με την θεία πόσθη κάνοντας
συχνά λόγο για την αιμορραγία και τον πόνο, που υπέφερε ο Ιησούς κατά την
διάρκεια της επεμβάσεως. Μετά, ο Ιησούς της αποκάλυψε, ότι και αυτός και η
πόσθη του αναστήθηκαν συγχρόνως στον ουρανό το Πάσχα. Εξ αιτίας των ισχυρισμών
της, η Καθολική Εκκλησία απαγόρεψε οποιαδήποτε αναφορά στα λεγόμενά της. Εις τα
χέρια μοναχών διαφόρων εκκλησιών ευρίσκονται συνολικά 17 πετσάκια της περιτομής
του Ιησού.
Τρίχες
από τα γένια του Ιησού, όπως και σταγόνες αίματος από τα πλευρά του εις την
εκκλησία του Ευαγγελισμού εις την Μόσχα.
Τρία
κουμπιά από το πέπλο της Θεοτόκου δωρήθηκαν το 1588 εις τον Τσάρο Θεόδωρο της Ρωσσίας
από τον πατριάρχη Ιερεμία, καθώς και ένα αγκάθινο στεφάνι.
Στο
βιβλίο «Πώς κατασκευάστηκαν οι ζωές των αγίων» - «Как создавались жития
святых»,М. Политиздат, 1961, с. 37-39, αναφέρεται ο πίνακας των ιερών
λειψάνων «Curiosites des traditions, des
moeurs et des legends par Ludovic Lalavve (Αξιοπερίεργα παραδόσεις, έθιμα και
μύθους από Ludovic Lalavve), 1984». Στον πίνακα υπάρχουν πολλά ονόματα αγίων,
τα λείψανα των οποίων ευρίσκονται σε διάφορα σημεία του κόσμου. Εδώ θα δούμε
μόνο μερικά ονόματα:
Ο Άγιος Ανδρέας : 5 σώματα, 6 κεφάλια, 17 χέρια.
Η Αγία Άννα : 2 σώματα, 8 κεφάλια, 6 χέρια.
Ο Άγιος Αντώνιος : 4 σώματα, 1 κεφάλι, 2 χέρια.
Ο Άγιος Βασίλειος : 4 σώματα, 5 κεφάλια.
Ο Άγιος Στέφανος : 4 σώματα, 8 κεφάλια, 13
χέρια.
Ο Άγιος Γρηγόριος: 3 σώματα, 4 κεφάλια, 7 χέρια.
Η Αγία Ελένη : 4 σώματα, 5 κεφάλια.
Ο Άγιος Ιγνάτιος (τον έφαγαν τα λιοντάρια): 3
πτώματα, 6 κεφάλια, 14 χέρια.
Ο Προφήτης Ησαΐας : 3 πτώματα.
Ο Άγιος Ιάκωβος : 4 πτώματα, 10 κεφάλια, 12
χέρια.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής : 10 πτώματα, 11
δάχτυλα.
Η Αγία Ιουλιανή : 20 πτώματα, 26 κεφάλια.
Ο Άγιος Λάζαρος : 4 πτώματα.
Ο Άγιος Παύλος : 18 χέρια
Ο Άγιος Πέτρος : 2 πτώματα, 32 δάχτυλα χεριών.
Στην Λαύρα Πετσέρσκα του Κιέβου της Ουκρανίας,
πολύ καιρό εφύλαγαν ένα μπουκαλάκι που περιείχε το «αιγυπτιακό σκότος».
Επίσης ο
Σπυρίδων Ζαμπέλιος εις το έργο του «Ιστορικές μελέτες» το 1958 [αναφέρεται και
ο Μανώλης Σταγάκης εις το βιβλίο του «Η Ωραία Κοιμωμένη» εις το κεφάλαιο
«Ευτράπελα Ερανίσματα» εις την σελίδα ....], εις το ...ο κεφάλαιο στην σημείωση
..., όπου ο ποιητής κάνει πρώτα το απολογισμού των «θησαυρών που κατέχει τον
θεοφοβούμενο συλλέκτη» και αναφέρει :
10 χέρια του μάρτυρος Προκοπίου,
15 γνάθους του Θεοδώρου,
8 πόδια του Νέστορος,
4 κάρες του Γεωργίου,
5 μαστούς (;) της Βαρβάρας,
12 οστά του βραχίονος του Δημητρίου,
20 κνήμες του Παντελεήμονος,
60 δόντια της Θέκλας,
Τα γένια… των νηπιών που έσφαξε ο Ηρώδης.. όπου
φυσικά ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος κλείνοντας αναφωνεί : «Ω πίστις ηνθρακωμένη ! Ω πίστις
ουκ έχουσα μώμον ουδένα!».
Η θρησκεία
είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους κλάδους της συγχρόνου οικονομίας. Ο κλάδος
αυτός είναι και ελεύθερος από τη φορολόγηση. Κανένας δεν θα παρατήσει τέτοια
επιχείρηση. Όσο υπάρχει ζήτηση για πτώματα τόσο θα υπάρχουν και οι προσφορές.
Έχει δουλειά ο εγκέφαλος πάνω στην τέχνη της απάτης.
Σε ολόκληρο το Μεσαίωνα, η πρωταρχική σκέψη, που
θερμαίνει τους περισσότερους ταξιδιώτες κατά τις περιπλανήσεις τους, είναι τα
εκκλησιαστικά κειμήλια και τα λείψανα των αγίων. Και η μεγαλύτερη φιλοδοξία
τους : ήτο το να αποκτήσουν κάποιο ιερό ενθύμιο από τους ναούς και τα
μοναστήρια της Ανατολής. Τα κειμήλια προσφέρονται σε απίστευτη ποικιλία από τον
κλήρο, που συναγωνίζεται σε φαντασία και εφευρετικότητα τούς πανούργους
μοναχούς.
Ο
βυζαντινός κλήρος καπηλεύεται την πίστη και την ευλάβεια των ξένων προσκυνητών
σκηνοθετώντας και χαλκεύοντας κατά χιλιάδες «αυθεντικά αντικείμενα».
Στον
Παρθενώνα, που έχει μετατραπεί σε ναό, έχει συγκεντρωθεί τόσος πλούτος «ιερών
κειμηλίων και αγίων λειψάνων», που η δούκισσα της Αθήνας θερμοπαρακαλούσε το
1379 τον αρχιεπίσκοπο Βελλεστέριο, να της προμηθεύσει μερικά. Το σχετικό
έγγραφο ευρίσκεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο και αναφέρει : «Σεβάσμιε
πάτερ, έμαθα, ότι στο ναό της Παναγίας των Αθηνών υπάρχουν πολλά λείψανα της
Παναγίας και άλλων αγίων. Παρακαλώ, λοιπόν, την υμετέρα πατρικότητα, να μου
στείλετε από τα λείψανα αυτά και θα μου προσφέρετε μεγάλη εκδούλευση».
Ο Γάλλος
ευγενής Seigneur d΄ Anglure (1360-1412), που έφτασε το 1395 στη Ρόδο,
καταγράφει στο οδοιπορικό του τα κειμήλια και τα λείψανα του ναού του αγίου
Ιωάννου του Βαπτιστού.
Αναφέρει
στο βιβλίο του «Le saint voyage de Jerusalem du Seigneur d΄ Anglure publie par
Francois Bonnardot et Auguste Longnon» (Το ιερό ταξίδι από την Ιερουσαλήμ προς
τον Κύριο Anglure δημοσιεύθηκε από Francois Auguste και Bonnardot Longnon), το
οποίο κυκλοφόρησε στο Παρίσι, το 1878 :
«Μας έδειξαν πρώτα-πρώτα ένα μπρούτζινο σταυρό, που είναι ξακουστός,
επειδή έγινε από τη λεκάνη, όπου ο Χριστός ένιψε τα πόδια των αποστόλων.
Έπειτα, μας έδειξαν το δεξί χέρι του αγίου Βαρθολομαίου και ένα πλούσιο
χρυσοΰφαντο σεντόνι, που ύφανε με τα χέρια της η αγία Ελένη κι ένα αγκάθι από
τον στέφανο του μαρτυρίου του σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ασημωμένο. Αυτό το
αγκάθι μπουμπουκιάζει μια φορά το χρόνο, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής.
Εμείς το είδαμε κατά το γυρισμό μας από τη Ρόδο -ήτο μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής-
να βγάζει βλαστάρι και άσπρα λουλουδάκια. Και πολλοί αξιόπιστοι άνθρωποι μας
διαβεβαίωσαν, ότι το αγκάθι, μια μέρα πρίν, ήτο κατάξερο και μαύρο».
Το 1403
φτάνει στην Κωνσταντινούπολη ο απεσταλμένος του Ερρίκου Γ΄ της Καστίλλης στην
Αυλή του Ταμερλάνου, Glavijo. Οι βυζαντινοί, για να τιμήσουν τον ισπανό
πρεσβευτή οργανώνουν επίδειξη των κειμηλίων, που αποτελούν τους θησαυρούς των
ναών της Πόλεως.
Τα
επτασφράγιστα σεντούκια με τα ιερά αντικείμενα άνοιξαν ύστερα από ειδική τελετή
με τρία κλειδιά, που κρατούσαν οι δυο κορυφές της κοσμικής και θρησκευτικής
εξουσίας, ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης και το τρίτο ο πρωτοπρεσβύτερος του
ναού.
«Φτάνοντας
στο ναό του Ιωάννη τού Βαπτιστού, μαζί με το συνοδό μας, έναν αξιωματούχο της
Αυλής, είδαμε να έχουν παραταχθεί οι ρασοφόροι μοναχοί και να μας περιμένουν
κρατώντας πυρσούς και λαμπάδες. Ψάλλοντας θρησκευτικούς ύμνους ανεβήκαμε στον
πύργο του ναού, όπου ευρίσκετο η κρύπτη με τα άγια κειμήλια.
»Πρώτα -
πρώτα έβγαλαν οι μοναχοί ένα σεντούκι βαμμένο κόκκινο και το μετέφεραν
κρατώντας το ψηλά με επισημότητα στην εκκλησία, ενώ συνεχίζονταν οι ψαλμωδίες.
Εκεί το τοποθέτησαν επάνω σ’ ένα τραπέζι σκεπασμένο με μεταξωτό ύφασμα.
»Το
σεντούκι ήτο σφραγισμένο με άσπρο βουλοκέρι και το ασφάλιζαν δυο κλειδαριές με
ασημένιους θηλυκωτούς σύρτες.
»Ξεκλείδωσαν, άνοιξαν το σεντούκι κι έβγαλαν στην αρχή δυο ασημένιους
δίσκους, που τους χρησιμοποίησαν για την εναπόθεση και την παρουσίαση των ιερών
κειμηλίων.
»Πρώτα
ανέσυραν ένα σάκκο από άσπρο δίμιτο, δεμένο ψηλά και σφραγισμένο με βουλοκέρι.
Έσπασαν τη βούλα κι έβγαλαν από μέσα ένα μικρό, στρογγυλό, χρυσό κουτί. Μέσα
στο κουτί ήταν το «ψωμίον», που «ενέβαψε ο Χριστός εις το τρυβλίον» και έδωσε
στον Ιούδα κατά το μυστικό δείπνο - σημάδι, ότι αυτός θα τον προδώσει. Ήταν
πραγματικά το κομμάτι της μπουκιάς, που ο Ιούδας δε μπόρεσε να καταπιεί. Το
είχαν τυλίξει σ΄ ένα κομμάτι κόκκινο πανί και το είχαν σφραγίσει με δυο βουλές
από κόκκινο βουλοκέρι. Αυτό το «ψωμίον» είχε τρία δάχτυλα πάχος.
»Ύστερα, έβγαλαν από τον ίδιο σάκκο ένα άλλο χρυσό κουτί, μικρότερο όμως
από το πρώτο. Είχε μέσα ένα κρυστάλλινο φιαλίδιο με αίμα του Χριστού, που
έτρεξε από το πλευρό του, όταν ο Λογγίνος τον κέντησε με τη λόγχη του.
Έβγαλαν
έπειτα τρίτο χρυσό κουτί. Το καπάκι του είχε τρύπες, σα να έγιναν με αρίδι.
Μέσα στο κουτί είδαμε θρόμβους αίματος. Όπως μάς είπαν, ήταν το αίμα, που
έτρεξε από μια εικόνα τού εσταυρωμένου, όταν κάποιος εβραίος στη Βηρυτό τόλμησε
να πληγώσει την εικόνα για να προσβάλει τον Κύριο.
Ύστερα
έβγαλαν από τον ίδιο σάκκο άλλο ένα κρυστάλλινο φιαλίδιο με μικρή αλυσίδα στο
βούλωμά του. Εκεί μέσα ήταν κάτι πορφυρά πανάκια με μερικές τρίχες από τα
γένεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, από αυτές, που του ξερρίζωσαν οι εβραίοι,
όταν τον σταύρωσαν.
Έπειτα
έβγαλαν μια πλατειά θήκη μ΄ ένα κομμάτι μαρμαρόπλακας. Πάνω σ’ αυτή την πλάκα
είχε αποτυπωθεί το σώμα του Κυρίου, όταν τον κατέβασαν οι μαθητές από τον
σταυρό.
Από την
ίδια θήκη έβγαλαν, επίσης, ένα κουτί δουλεμένο μ΄ ασήμι και μάλαμα, σφραγισμένο
με έξη βουλές και κλειδωμένο. Η κλειδαριά έδενε πάνω σε έξη διπλούς,
στρογγυλούς κρίκους, απ’ όπου κρεμόταν
το ασημένιο κλειδί. Άνοιξαν το κουτί κι έβγαλαν ένα δίσκο σκεπασμένο με χρυσή
πλάκα, όπου είχε στερεωθεί η αιχμή της λόγχης του Λογγίνου, που κέντησε το
πλευρό του σωτήρος μας. Ήταν μια λεπίδα με υποδοχή στο πίσω μέρος για την
εφαρμογή της ξύλινης λαβής. Η λόγχη είχε μήκος μιας παλάμης και δύο δακτύλων.
Στον ίδιο δίσκο είχε προστεθεί κι ένα κομμάτι από ρόπαλο. Μ’ αυτό χτύπησαν στο
κεφάλι τον Κύριο, καθώς βρισκόταν μπροστά στον Πιλάτο. Επίσης και ένα κομμάτι
από τον σπόγγο, που εμποτισμένος με χολή και όξος, είχε δοθεί στο Χριστό επί
τού σταυρού.
Στο ίδιο
κουτί υπήρχε και ο χιτώνας του Ιησού, που επάνω του οι στρατιώτες «έβαλον
κλήρον». Ήτο διπλωμένος και σφραγισμένος με πολλές βούλες, για να μη μπορούν
εκείνοι που έρχονται να το δουν, να κόψουν κανένα κομμάτι από το ιερό κειμήλιο,
όπως έχει γίνει στο παρελθόν. Το ένα μανίκι του χιτώνα είχε αφεθεί έξω από το
διπλωμένο και σφραγισμένο τμήμα του. Ήτο δίμιτο πανί κόκκινο».
Οδήγησαν
ύστερα τον ισπανό πρεσβευτή στο μοναστήρι του Παντοκράτορος. Εκεί είδε μιαν
άλλη μαρμάρινη πλάκα, όπου είχε εναποτεθεί το σώμα του Κυρίου μετά την
αποκαθήλωση. «Πάνω στην πλάκα διακρίνονται τα πετρωμένα δάκρυα των μαθητών
του».
Στο
Γαλατά, επίσκεψη μοναστηριών και επίδειξη νέων λειψάνων :
Στο
Πέραν υπάρχουν δυο πλούσια και ομορφοχτισμένα μοναστήρια, του αγίου Παύλου και
του αγίου Φραγκίσκου. Εκεί, μας έδειξαν τα εξής άγια λείψανα: ένα κόκκαλο της
λεκάνης της αγίας Αικατερίνης. Το μακρύ κόκκαλο του χεριού της Μαρίας της
Μαγδαληνής. Το δεξί χέρι της αγίας Άννας. Λείπει όμως το μικρό δάχτυλο. Όπως
λένε, το έκοψε ο αυτοκράτορας Μανουήλ, για να το προσθέσει στην ιδιωτική του
συλλογή. Το μοναστήρι έχει καταθέσει αγωγή εναντίον του».
Το 1435,
τριάντα χρόνια μετά τον Glavijo, θα έχει την ευκαιρία να προσκυνήσει τα ιερά
κειμήλια του ναού της αγίας Σοφίας ο Ισπανός ευγενής Pedro Tajur. [Andazas y viajes de Pedro Tajur por diversas partes
del΄ mundo avidos
(1435-1439), Miguel Ginesta, Μαδρίτη, 1874]. Την ξενάγησή του είχε
αναλάβει ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος. Αφηγείται ο ισπανός
περιηγητής:
Μόλις
τελείωσε η λειτουργία, ο αυτοκράτορας πρόσταξε να μου δείξουν τα άγια κειμήλια.
Πήρε ο ίδιος το ένα κλειδί και ο πατριάρχης, που βρισκόταν εκεί, το άλλο. Το
τρίτο κλειδί το κρατούσε ο πρωθιερέας της αγίας Σοφίας.
Οι
παππάδες, ντυμένοι τα άμφιά τους, έβγαλαν με επισημότητα τα εξής ιερά κειμήλια:
Τη
λόγχη, που έπληξε την πλευρά τού Κυρίου, ένα εξαίσιο κειμήλιο.
Το χιτώνα
τού Χριστού (χωρίς ραφή). Πρέπει να ήταν άλλοτε βιολετής, γιατί τώρα έχει γίνει
από την πολυκαιρία σκούρος.
Ένα από
τα καρφιά (*α) του σταυρού και ο στύλος, όπου έδεσαν το Χριστό, για να τον
μαστιγώσουν.
Μου
έδειξαν επίσης πολλά ατομικά αντικείμενα τής Παναγίας, τη σχάρα όπου έψησαν τον
άγιο Λαυρέντιο και άλλα πάνσεπτα κειμήλια.»
Το 1432
ο Bertrandon de la Brocquiere, απεσταλμένος του βασιλέως της Γαλλίας, είδε τα
κειμήλια του ναού της αγίας Σοφίας και των αγίων Αποστόλων. Ιδού η
αφήγησή του [Voyages d΄ outremer des annees 1432 et 1433 par Bertrandon de la
Brocquiere, conseiller et premier ecuyer tranchant de Philippe le Bon, Παρίσι, 1804]:
Στην αγία Σοφία, μου
έδειξαν τον έναν από τους χιτώνες του Χριστού, τη λόγχη, που τον εκέντησε και
το καλάμι, που του έβαλαν στο χέρι κατά τη διαπόμπευση. Επίσης, μου έδειξαν τη
σχάρα, όπου ψήθηκε ο άγιος Λαυρέντιος και μια μεγάλη σκαλιστή πέτρα σε σχήμα
κρήνης, όπου ο Αβραάμ ετάϊσε τους τρεις αγγέλους, που είχαν εντολή να αφανίσουν
τα Σόδομα και τα Γόμορα.
Στο ναό
του Παντοκράτορα, μού έδειξαν την πέτρινη πολύχρωμη πλάκα, που ο Νικόδημος είχε
πελεκήσει για τον τάφο του, αλλά τη χρησιμοποίησε για να εναποθέσει το σώμα του
Χριστού μετά την αποκαθήλωση. Η Παναγία έκλαιγε πάνω στο σώμα του Ιησού και τα δάκρυά της, που έπεφταν πάνω
στην πλάκα, έχουν μείνει εκεί από τότε πετρωμένα.
Στο ναό
των αγίων Αποστόλων, μου έδειξαν την κολώνα, όπου έδεσαν τον Ιησού Χριστό, για
να τον μαστιγώσουν μπροστά στον Πιλάτο.»
Το 1455
έφθασε στη Ρόδο των Ιπποτών, που αντιμετώπιζε τρομακτική πίεση από τους
οθωμανούς, μια ομάδα γερμανών εθελοντών - νεοσταυροφόρων. Ανάμεσά τους και ο
νεαρός Jorg von Ehingen, που υπηρετούσε στην Αυλή του δούκα Αλβέρτου της
Αυστρίας, αδελφού του Φρειδερίκου Γ΄. Ήταν 25 χρόνων ο Ehingen, όταν αντίκρυσε
τα τείχη της Ρόδου ύστερα από το αναγκαίο προσκύνημα στους αγίους τόπους.
Έμεινε έντεκα μήνες στο νησί. Στο ημερολόγιο του περιγράφει λεπτομερώς την
περιήγησή του στην Παλαιστίνη. [«Τhe diary of Jorg von Ehingen, translated and edited»
by Malcolm Letts, Λονδίνο, 1929]. Στη Ρόδο ούτε είδε ούτε άκουσε τίποτα.
Σημειώνει μονάχα : «Ο Μέγας Άρχων των Ιπποτών μ΄ ετίμησε με πολύτιμα
δώρα. Μου χάρισε ακόμα μερικά άγια λείψανα, και το σπουδαιότερο, ένα αγκάθι από
τον στέφανο του μαρτυρίου του Χριστού μας»
O
μοναχός Felix Faber, που ταξίδεψε το 1482 στους αγίους τόπους, κατέγραψε κατά
την άφιξή του στη Ρόδο τα άγια λείψανα, που είδε στους ναούς :
Ένα
κομμάτι από το σταυρό τού Ιησού Χριστού, ένα από τα δηνάρια, που πήρε ο Ιούδας,
δύο αγκάθια από τον στέφανο τού Κυρίου (το ένα ανθίζει κάθε Μεγάλη Παρασκευή),
ένα σταυρό καμωμένο από τη λεκάνη, όπου ο Χριστός ένιψε τα πόδια των μαθητών,
ύστερα από το μυστικό δείπνο και πολλά άλλα λείψανα, που είδα και άγγιξα».
(Felix Faber: Evagatorium).
Είχαν
τόσο αποθρασυνθεί οι καλόγεροι, που εμπορεύονταν τα ιερά κειμήλια και τόσο
εφευρετικοί, ώστε τολμούσαν να προσφέρουν στους αφελείς χριστιανούς για να
προσκυνήσουν τους... στεναγμούς τού Ιωσήφ, τα κέρατα του Μωϋσέως και τα φτερά
των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Και φυσικά δεν δίσταζαν να πουλάνε αντί
κολοσσιαίων ποσών ακόμα και «κειμήλια», που, υποτίθεται, πως είναι μοναδικά.
Έτσι βρέθηκαν ύστερα από λίγους αιώνες στην Ιερουσαλήμ, στην Κωνσταντινούπολη,
σε ναούς και μοναστήρια της Ανατολής δεκάδες λόγχες, αμέτρητες χλαμύδες τού
Χριστού, χιλιάδες καρφιά τού σταυρού και αγκάθια από τον «ακάνθινον στέφανον».
Όσο για τα κομμάτια «τίμιου ξύλου» κυκλοφορούσαν τόσα, που αντιστοιχούσαν σε
μυριάδες σταυρούς.
Κανένας
προσκυνητής δεν γύριζε από την Ανατολή με άδεια χέρια. Η ευλάβεια συνδυάζετο με
την κερδοσκοπική προσδοκία. Τα κειμήλια μεταπουλιόνταν σε αστρονομικές τιμές
στα ευρωπαϊκά μοναστήρια κι εκείνα με τη σειρά τους μεταβάλλονταν σε πακτωλό
αργυρολογίας.
Κι όταν
στο χρηματιστήριο των ιερών κειμηλίων εξαντλήθηκαν τα δάκρυα τής Παναγίας
-είχαν κυκλοφορήσει στη χριστιανική οικουμένη τόννοι ολόκληροι- και τα φτερά
των αγγέλων και τα γένια του Ιησού καί τα εργόχειρα της Παναγίας, άρχισε το
εμπόριο των αγίων λειψάνων, που προσφέρονταν σε απίστευτη ποικιλία.
Η
διαφήμιση για τις θαυματουργές δυνάμεις τους έδωσε νέα ώθηση στην ανίερη
συναλλαγή. Επειδή οι τιμές έφθασαν σε αστρονομικά επίπεδα, οι ευσεβείς κυνηγοί
των αγίων λειψάνων τα διαμέλιζαν κι ένας έπαιρνε την κάρα, άλλος τον κορμό κι
άλλος τα χέρια και τα πόδια. Λείψανα λ.χ. της αγίας Μαρίνας βρίσκονται σε πολλά
ελληνικά μοναστήρια. Μόνο στο Άγιο Όρος φυλάσσονται μέλη του λειψάνου της αγίας
στις μονές Μεγίστης Λαύρας, των Ιβήρων, του Διονυσίου, του Κουτλουμουσίου, του
Ζωγράφου, του Δοχειαρίου, του Φιλόθεου, του Ξενοφώντος και στις σκήτες
Ευαγγελισμού της μονής Ξενοφώντος και του Βογοδορίτσα του ρωσσικού μοναστηριού.
[Χ. Γ. Πατρινέλη: Εκκλησιαστικαί ειδήσεις εκ του ημερολογίου του Marino
Sannuto, Δελτίο Ιστορίας και Εθνικής Εταιρείας 1965 και ιερομόναχου Γερασίμου:
Προσκυνητάριον του Αγίου Όρους Άθω, Καρυές, 1949].
Η
αποχαύνωση του ποιμνίου με ιερά ξύλα, ζώνες, καρφιά, πτώματα κ.τ.λ. δεν είναι
αποκλειστικότητα της Ανατολικής Εκκλησίας. Η Δυτική Εκκλησία ακολουθεί τις
ίδιες ακριβώς πρακτικές ναοί και μοναστήρια της είναι γεμάτα από τέτοιου είδους
αντικείμενα, όπως για παράδειγμα την Ιερά Σινδόνη, ένα πανί, με το οποίο
σκουπίστηκε ο Χριστός. Οι πιστοί βέβαια, καθόλου δεν πτοούνται από τις
επιστημονικές αναλύσεις, που για τη συγκεκριμένη περίπτωση τής Ιεράς Σινδόνης
απέδειξαν, ότι δεν είναι κατασκευασμένη τη ρωμαϊκή εποχή, αλλά το Μεσαίωνα.
Σημείωση:
Στο κείμενο υπάρχουν αποσπάσματα από το βιβλίο
του Alexander .......: «The ..... Babylons», που εκδόθηκε το ...... σε
μετάφραση: Ανθυμιάδου Γαλήνης.
Απόσπασμα από την ακόλουθο ιστοσελίδα :
http://www.........................................................]
Εις την
Δυτική εκκλησία από τον 12ο αιώνα κάποιοι ευσεβείς καθολικοί καλόγηροι είχαν
βρει το μικρό φτερό, πολύ μικρό, το οποίο είχε πέσει από τις φτερούγες του
Αρχαγγέλου Γαβριήλ καθώς γλυστρούσε μέσα από ένα φεγγίτη (όπου και έδειχναν και
το παραθυράκι του μοναστηριού τους, μοναστήρι ευρισκόμενο εις την Γαλλία) με το
κρίνο στο χέρι, όπου τον περίμενε η Μαρία, δηλαδή αυτά που αναφέρονται εις το
Κατά Λουκά Ευαγγέλιο, .., ..-.. :
.. καὶ
εἰσελθὼν
ὁ ἄγγελος
πρὸς αὐτὴν
εἶπε· Χαῖρε,
κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ
σοῦ· εὐλογημένη
σὺ ἐν
γυναιξίν.
.. ἡ
δὲ ἰδοῦσα
διεταράχθη ἐπὶ
τῷ λόγῳ
αὐτοῦ,
καὶ διελογίζετο ποταπὸς
εἴη ὁ
ἀσπασμὸς
οὗτος.
.. καὶ
εἶπεν ὁ
ἄγγελος αὐτῇ·
Μὴ φοβοῦ,
Μαριάμ· εὗρες γὰρ
χάριν παρὰ τῷ
Θεῷ.
Δυο
Γαλλικές πόλεις η Κλερμόν και η Σαλόν, έδειχναν εις τους πιστούς τον «άγιο
ομφαλό» του Ιησού. Ένας άλλος κομμένος εις τα δυο, όπου ο μισός φυλάσσεται
ακόμη εις τον καθεδρικό ναό της Ρώμης Λατεράν, και ο άλλος μισός εις την Σάντα
Μαρία.
Μια
αλλαξιά του Ιησού φυλάσσεται εις τον Καθεδρικό ναό της πόλεως του Άααχεν εις
την Γερμανία.
Εις την
Λωραίνη και και την Γένοβα, σε μερικές εκκλησίες οι παπάδες δείχνουν τα «άγια
άχυρα», από την πάχνη που ήτο ο Ιησούς.
Επίσης
από το θαύμα εις την Κανά υπάρχουν 14 στάμνες που είχε προσφερθεί το κρασί.
Άλλες ευρίσκονται εις την Πίζα, την Ραβένα, την Βενετία και την Μπολώνια της Ιταλίας,
αλλά και εις το Παρίσι.
Τα
«δάκρυα του Ιησού» ευρίσκονται εις την πόλη Βαντόμ.
Ένα
«δόντι γάλακτος» εις το μοναστήρι του Αγίου Βερνάρδου.
Νύχια
και μαλλιά του Ιησού εις τον Καθεδρικό ναό του Κλερμόν.
Αγκάθινο
στεφάνι διέθετε και η Νότρ Ντάμ των Παρισίων, το οποίο είχε αγορασθεί πανάκριβα
από τον Λουδοβίκο τον ΙΧ, από το οποίο κάθε αγκάθι του δωρήθηκε ή πουλήθηκε.
Παρ’ όλα αυτά το στεφάνι αυτοπολλαπλασιάσθηκε διότι σήμερα διαθέτουν κομμάτια
του 800 εκκλησίες.
Επίσης
εις την Γένοβα υπάρχει και ένα μπουκάλι με την «ανάσα του Ιησού», το οποίο
έφερε κάποιος παπάς από την Βηθλεέμ.
Υπάρχουν
επίσης πολλά μπουκάλια με γάλα της Θεομήτορος, έξι «άγια σφουγγάρια» αυτά που
έδωσαν το ξύδι εις τον Ιησού, όταν ήτο επάνω εις τον σταυρό. Και 32 καρφιά, από
τα 4 που υποτίθεται χρειάσθηκαν.
(*α) Καρφιά του σταυρού αναφέρει και «Ο Μέγας
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος Θ σελίδες 3.. – 3.. :
«Σημείωσα ότι η Αγία Ελένη έφερε και τους Τιμίους Ήλους, γι’ ών προσήλωσαν
οι Ιουδαίοι το Σώμα του Σωτήρος, εις την Κωνσταντινούπολιν, δώρον αξιοτίμητον
εις τον υιόν αυτής, εξ ών τον μεν ένα έβαλεν ο Μέγας Κωνσταντίνος εις τον
χαλινόν του ίππου του, κατά τον λόγιον του Προφήτου Ζαχαρίου το λέγον «Εν
τηημέρα εκείνη έσται το επί τον χαλινόν του ίππου Άγιον τω Κυρίω Παντοκράτορι »
(Ζαχαρίου ιδ’,20) τον δεύτερον εβάσταξεν εις το πολεμικόν ένδυμα της κςφαλής
του, ήτοι εις την περικεφαλαίαν του και τον τρίτον, λέγει ο θείος Αμβρόσιος,
ότι η Αγία Ελένη διαπερώσα το Αδριατικόν Πελάγος και κινδυνεύουσα από
τρικυμίαν, έρριψε μέσα εις την θάλασσαν και έγινε γαλήνη.
Σημείωσαι ότι οι δυο σταυροί των ληστών εφέρθησαν εις Κωνσταντινούπολιν
και ετέθησαν κάτωθι του εν τω φόρω πορφυρού Κίνος, καιτο βικίον του μύρου, δια
του οποίου ήλειψαν τον Κύριον εις δε τον Κίονα του Κωνσταντίνου ήσαν οι Ήλοι
του Σταυρού, ως είπομεν, και το στόμιον του φρέατος, εις το οποίον εκάθισεν ο
Χριστός εις δε το έδρασμα του ποεφυρού Κίονος έβαλεν ο Μέγας Κωνσταντίνος δια
των ιδίων του χειρών τους δώδεκα κοφίνους και τας επτά σπυρίδας, εις άς
ετέθησαν τα περισσεύματα της αρτοκλασίας του Κυρίου ομοίως και τον πέλεκυ του
Νώε, δια του οποίου κατασκεύασε την Κιβωτόν».
Και
φυσικά κατά την ανωτέρω αναφορά και ο πέλεκυς του Νώε…
Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του
βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός
του, της ιστοσελίδος αλλά και του βιβλίου μέρος α που αναφέρεται κάτωθι.
Απόσπασμα
από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το
μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον», μέρος β, [μέρος α,
1998 εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν
http://pirforosellin.blogspot.gr/ -
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον
αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος
2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου